آیا می دانید؟
تعداد بازدید : 17
5 واقعیت شگفتانگیز درباره پروانهها
بسیاری از مردم جهان علاقهمند به دیدن پروانهها هستند. پروانهها علاوه بر زیبایی منحصر به فرد، زندگی و عادات شگفتانگیزی نیز دارند.
چشیدن با پا
گیرندههای عصبی انتقالدهنده طعم و مزه غذا، روی پاهای پروانهها قرار دارند که به آنها در یافتن میزبان و مواد غذایی کمک میکنند. پروانه ماده روی گیاه مینشیند و با پاهای خود به برگ ضربه میزند تا بو و عطر برگهای گیاه در هوا متصاعد شود. سپس گیرندههای شیمیایی واقع در پشت پاهای او، دستور مناسب بودن گیاه برای تخمگذاری را به مغز حشره منتقل میکنند. در صورت مثبت بودن پاسخ، پروانه روی گیاه مذکور تخمگذاری میکند. همچنین هر دو جنس نر و ماده پروانه با استفاده از پاهای خود بوی شکر موجود در شهد گلهای میزبان را تشخیص میدهند و از آن تغذیه میکنند.
رژیم مایعات و گل و لای
پروانههای بالغ تنها میتوانند از مایعات (معمولاً شهد گیاهان) تغذیه کنند. قطعات دهانی آنها به نحوی است که فقط قادر به نوشیدن هستند و نمیتوانند مواد جامد را بجوند. آنها دارای خرطومی هستند که همانند نی مایعات را به سمت مری بالا میکشد. این خرطوم پس از تغذیه در زیر چانه پروانه جمع میشود. پروانه با تغذیه از شهد گیاه به تنهایی قادر به ادامه زندگی نیست. آنها برای تکمیل رژیم غذایی خود به مواد معدنی و نمک هم نیاز دارند که برای این کار از آبهای جمعشده در گل و لای تغذیه میکنند.
عمر کوتاه
پس از خروج پروانه از پوسته شفیرگی، او فقط ۲ روز تا ۴ هفته فرصت زندگی دارد. در این زمان پروانهها روی دو وظیفه بسیار مهم تمرکز میکنند: تغذیه و جفتگیری. برخی از پروانههای کوچک تنها یک یا دو روز زندگی میکنند. با این حال برخی از آنها همانند پروانه سلطان که به صورت بالغ زمستانگذرانی میکنند، تا ۹ ماه قادر به ادامه حیات هستند.
چشمهای نزدیکبین
پروانهها اشیا را در فاصله ۳ تا ۴ متری میبینند ولی در فواصل دورتر بینایی آنها تار میشود. با وجود این، نهتنها آنها برخی از رنگها را میبینند، بلکه حتی طیفی از رنگهای فرابنفش را هم (که برای ما قابل رویت نیست) تشخیص میدهند. تعدادی از پروانهها رنگهای فرابنفش روی بالهای خود دارند که از طریق آن جفت مناسب برای جفتگیری را تشخیص میدهند. به علاوه، برخی گلها دارای رنگهای فرابنفش هستند که سبب جلب پروانهها به سمت آنها و گردهافشانی میشود.
حشرات سرمایی
دمای مناسب بدن پروانهها برای پرواز باید ۲۹ درجه سانتیگراد باشد. از آنجایی که حشرات خونسرد هستند، نمیتوانند دمای بدن خود را تنظیم کنند، در نتیجه دمای محیط تأثیر بسزایی در فعالیت آنها دارد. در دمای کمتر از ۱۳ درجه سانتیگراد پروانهها توانایی حرکت خود را از دست میدهند و قادر به فرار از دست شکارگران یا حتی تغذیه نخواهند بود. پروانهها در دمای ۲۸ تا ۳۸درجه قادر به پرواز و فعالیت هستند. آنها در روزهای سرد از طریق تکان دادن بدن و بالها یا بیحرکت ماندن زیر نور خورشید، ماهیچههای پروازی خود را گرم کنند.
برگرفته از سایت
موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور