رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی گفت: برای این که خراسان رضوی به جایگاه واقعی خود برسد باید یک هیئت پزشکی ورزشی قدرتمند داشته باشد. غلامرضا نوروزی در مجمع انتخابات هیئت پزشکی ورزشی خراسان رضوی ضمن ابراز خرسندی از رقابت سالم در انتخابات اظهار کرد: جایگاه پزشکی ورزشی خراسان رضوی با جایگاه واقعی خود فاصله بسیار زیادی دارد و طی سال‌های گذشته در ارزیابی‌های فدراسیون در رتبه‌های خوبی قرار نگرفته است. رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی با اشاره به قهرمانی ورزش خراسان رضوی در رشته‌های مختلف بیان کرد: ورزشکاران باید از ظرفیت‌های هیئت پزشکی ورزشی خراسان رضوی بعد از مصدومیت با استفاده از مشاوره‌های پیش از درمان و حین درمان استفاده کنند.

نوروزی خاطر نشان کرد: از سال 89 تاکنون برای 25 استان کشور فضای هیئت مهیا شده که خراسان رضوی با این نرخ بالای جمعیت ورزشکار از این قاعده نیز مستثنا بوده و باید برای این موضوع هیئت استان با مشورت اداره کل ورزش و جوانان اقدام کند. وی افزود: رئیس جدید هیئت پزشکی ورزشی استان وظیفه بسیار سنگینی دارد و باید خراسان رضوی به جایگاه واقعی خود برسد. رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی خاطر نشان کرد: این امنیت خاطر نباید برای روسای هیئت شهرستان‌ها وجود داشته باشد که حتما با انتخابات 4 سال تصدی هیئت را بر عهده داشته باشند و روسای شهرستان‌ها باید بهترین عملکرد خود را ارائه دهند تا بتوانند سکان دار بمانند. نوروزی با اشاره به لزوم هماهنگی هیئت پزشکی ورزشی با سایر هیئت‌های ورزشی تصریح کرد: سامان‌دهی وضعیت روسای شهرستان‌های استان و همچنین انضباط مالی همواره از مهم ترین اولویت‌های فدراسیون بوده و باید این دو مورد به بهترین شکل انجام شود.

 

علی ترابی-در برهه‌ای از زندگی شرایط سختی داشت و آن طور که دلش می‌خواست نمی‌توانست در جامعه حضور فعالی داشته باشد و همچون همسالان خود برای آرزو و رویاهای خود مبارزه کند. به خود که آمد دید حالت گوشه نشینی و افسردگی بخشی از وجودش را فرا گرفته و نمی‌دانست در برابر این اتفاق تلخ چه کاری انجام دهد. پسر توانمند و پرجنب و جوشی بود و نمی‌توانست خودش را طور دیگری ببیند. وقتی فهمید که استعدادهای نهفته‌ای دارد خیلی خوشحال شد و تصمیم گرفت در پرورش آن تلاش کند تا این که حالا عضو تیم ملی دوومیدانی ناشنوایان و افتخاری برای پدر و مادرش شده است. از آن روزها، سال‌های زیادی می‌گذرد و علی علیزاده حالا 25 سال دارد و تمرینات سخت و طاقت فرسایی که داشت این روزها به بار نشسته است. اما روزهای تلخی را سپری کرد و کسی حمایتش نکرد و با دستان خالی و بدون حمایت خودش را به تیم ملی رساند. هنوز چشم انتظار مسئولان و حامیان ورزش است تا به رویای بر جای مانده در دلش یعنی حضور در پارالمپیک دست یابد. این ورزشکار ناشنوا که اهل روستای محمدیه شهرستان تربت حیدریه است، درد دل‌های زیادی دارد. با پدر و مادرش مهمان تحریریه روزنامه خراسان بودند و گپ و گفتی با این ورزشکار داشتیم.

 

مسیر 60 کیلومتری 

علی علیزاده وقتی فهمید که در ورزش دوومیدانی استعداد زیادی دارد، خیلی خوشحال شد و با علاقه فراوان این ورزش را حرفه‌ای دنبال کرد. ولی برای آینده خود انتظاراتی از مسئولان دارد تا بهتر بتواند افتخار آفرینی کند. او درباره خودش این گونه می‌گوید:"ورزش دوومیدانی را از 19 سالگی شروع کردم و حالا 25 سال دارم. خیلی خوشحالم که به ورزشی می‌پردازم که در آن استعداد دارم و در آینده می‌توانم به افتخارات زیادی دست یابم. در ابتدا دوست داشتم فوتبال بازی کنم. اما نمی‌توانستم در میان افراد سالم باشم و به این ورزش بپردازم. تا این که چند تن از معلمان دلسوز مسیری را نشانم دادند که زندگی ام تغییر کرد و به سمتی حرکت کردم که می‌توانم در جامعه تاثیرگذار باشم. این شد که به عنوان ورزشکار حرفه‌ای دوومیدانی معرفی شدم." او به خاطر شرایط زندگی و نبود امکانات لازم مجبور است دور از مربی اش باشد و تنهایی تمرینات را دنبال کند تا از مرز آمادگی بدنی دور نشود که در این مسیر سختی‌های زیادی را به جان می‌خرد تا به رویاهای خود دست یابد که در این باره می‌افزاید:"روستای ما امکانات لازم برای تمرین در دوومیدانی ندارد و مجبور هستم مسیر طولانی روستا تا تربت حیدریه را طی کنم و در ورزشگاه این شهرستان به تنهایی تمرین کنم. امکان این که در کنار مربی باشم را ندارم. لذا برنامه‌های تمرینی را از طریق گوشی تلفن دریافت و خودم تنهایی در ورزشگاه تمرینات را دنبال می‌کنم. متاسفانه مسیر روستا تا شهرستان تربت حیدریه خیلی طولانی است و رفت و برگشت حدود 60 کیلومتر را باید طی کنم. اما چاره‌ای ندارم و مجبور هستم برای استفاده از پیست ورزشگاه، سختی این مسیر را به جان بخرم."

 

دغدغه‌های زیاد

حوزه تخصصی علیزاده در دوی استقامت است که در ماده‌های 800 و 1500 مسابقه می‌دهد. تاکنون در چند دوره مسابقات قهرمانی کشور حضور داشته و به مقام‌هایی هم دست یافته است که در پی آن نظر کادر فنی تیم ملی بزرگ‌سالان ناشنوایان را به خود جلب کرده است. او درباره عنوان‌هایی که کسب کرده اظهار می‌کند:" تاکنون در مسابقات مختلفی قهرمانی کشور همچون در شهرهای قزوین، ارومیه، تبریز، اردبیل و کرج شرکت کردم و مقام‌های اولی، سومی و پنجمی به دست آوردم. در رقابت‌های جهانی روسیه و آسیایی عراق هم شرکت کرده ام. چند هفته قبل هم موفق شدم در مسابقات آسیا اقیانوسیه دو مقام دومی و سومی کسب کنم. از الان خودم را برای رقابت‌هایی پاراآسیایی سال آینده و پارالمپیک آماده می‌کنم که قطعا می‌توانم به عنوان‌های خوبی دست یابم؛ چراکه این توانایی را در خود می‌بینم. اما نیازمند حمایت هستم تا بدون دغدغه به تمرین بپردازم. در طی این سال‌هایی که تمرین می‌کنم و مدال آوری کردم در مجموع فقط سه میلیون پاداش گرفتم.

 

بدون حمایت 

او به عنوان یک ملی پوش انتظارات زیادی از مسئولان دارد تا بدون دغدغه به تمرین خود بپردازد اما هنوز حمایتی از مدیران ورزشی چه در شهرستان و چه در استان ندیده است. هنوز شغل مناسبی ندارد و مجبور است در تامین نیازهای ورزشی از پدرش کمک بگیرد. هزینه‌های یک ورزشکار حرفه‌ای خیلی زیاد است و به‌تنهایی نمی‌تواند از عهده آن بربیاید. او با گلایه از حمایت نشدن و این که هنوز دیده نشده است، خاطر نشان می‌کند: «روزانه مجبور هستم مسیر 60 کیلومتری را طی کنم تا آمادگی خودم را برای حضور در مسابقات حفظ کنم ولی تاکنون هیچ حمایتی از سوی مسئولان نشدم. کسی به من توجهی ندارد. ما هم به نوبه خود سختی‌هایی داریم و برای رسیدن به مدال باید امکانات لازمی در اختیار داشته باشیم اما از حداقل امکانات محروم هستیم. به عنوان یک ملی پوش حقوقی ندارم و تمام هزینه‌های من بر عهده پدرم است که او هم قادر به تامین همه نیازهایم نیست. در مشهد درخواست کردم که سالنی برای تمرین در اختیارم بگذارند که متاسفانه کسی توجهی نمی‌کند. هیئت ورزش‌های ناشنوایان خراسان رضوی هم اصلا حمایتی از ما نمی‌کند. اگر مقامی کسب کردم، حاصل تلاش خودم و حمایت‌های پدر و مادرم بوده است. معرفی نامه‌ای از فدراسیون گرفتم تا در مشهد از امکانات ورزشی استفاده کنم. نامه را به مدیران نشان داده اما کسی توجهی نکرد. این یک درد است که چرا بی عدالتی وجود دارد؟»

علی علیزاده به عنوان تنها ملی پوش خراسانی در دوومیدانی ناشنوایان محسوب می‌شود که آرزویش حضور در پارالمپیک است. او می‌افزاید:"یکی از آرزوهایم حضور در پارالمپیک است و برای رسیدن به آن سخت تلاش می‌کنم تا به این مرتبه از افتخار دست یابم اما الان شغلی ندارم تا بتوانم نیازهای اولیه خود در این ورزش را تامین کنم. هزینه‌های خرید کفش و لباس دوومیدانی را ندارم. حتی برای حضور در اردوهای تیم ملی از هزینه شخصی خودم پرداخت می‌کنم. هیچ حقوقی هم از فدراسیون مربوطه نمی گیرم. این شرایط خیلی سخت و طاقت فرساست و پدرم نمی‌تواند از عهده تمام هزینه‌ها بربیاید. ما هم یک ملی پوش هستیم و باید همانند دیگران از یک امکاناتی برخوردار باشیم که نیستیم و افسوس می‌خوریم."

تیم فوتسال فرش آرای مشهد در هفته پانزدهم لیگ برتر موفق شد با نتیجه 4 بر 3 حریف خود فولاد زرند ایرانیان را شکست دهد. نیمه نخست این دیدار3 بر یک برای تیم فرش آرا به پایان رسید و در این نیمه ابتدا سجاد امانی برای تیم میزبان گلزنی کرد، سپس هاشم شیرعلی بازی را به تساوی کشاند که حمید قهرمانی و امانی هر کدام یک گل دیگر برای فرش آرا به ثمر رساندند. نیمه دوم مسابقه تیم فولاد توسط مصطفی احمدی به گل دوم رسید و اختلاف را به یک گل رساند، اما میثم برمشوری بار دیگر با گلزنی برای تیم فرش آرا اختلاف با تیم مهمان افزایش داد. در دقایق پایانی مسابقه نیز پژمان بهادیوند گل سوم فولاد زرند را وارد دروازه تیم میزبان کرد و نتیجه 4 بر 3 تا پایان مسابقه باقی ماند. دیدار رفت این دو تیم با تیجه 3 بر صفر به نفع فرش آرا به پایان رسید و تیم مهمان برای جبران شکست دور رفت به میدان پا گذاشت. تیم فرش آرا در دیدار بعدی خود روز اول دی میزبان ایرالکو اراک است و فولاد زرند با آنا صنعت پاسارگاد قم مسابقه خواهد داد. فرش آرا در حال حاضر 27 امتیازی است و در جایگاه چهارم قرار دارد که با پیروزی مقابل فولاد زرند ایرانیان به هفتمین برد خود دست یافته است.

 

بانوی ورزشکار اصفهانی مدال‌های رنگارنگ ملی و جهانی رشته بدمینتون خود را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کرد.

به گزارش آستان ‌نیوز، نجمه کمالی، ورزشکار بسیجی اصفهانی پس از سپری کردن دوره سخت بیماری، با توکل به پروردگار و ائمه اطهار(ع) به تلاش خود در عرصه ورزش ادامه داد و در رشته بدمینتون به عضویت تیم پیوند اعضا درآمد. وی که در سال‌های اخیر با حجاب کامل در میدان‌های ورزشی ملی و بین‌المللی حضور یافته، موفق به کسب مدال‌های رنگارنگ در رشته بدمینتون شده و پنج‌شنبه گذشته 10 مدال مسابقات جهانی خود را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کرد.

نجمه کمالی درباره این اقدام خود اظهار کرد: سال 1383 به خاطر مشکل کلیه، عمل پیوند انجام دادم و سال 1388 با هیئت پیوند اعضا استان اصفهان آشنا شدم و وارد این هئیت شدم که توانستم با تمرینات مستمر و شرکت در مسابقات استانی و کشوری، در سال 90 عنوان قهرمانی کشور را کسب کنم و به تیم ملی پیوند اعضا دعوت شدم.

وی ادامه داد: به لطف خدا و عنایت ائمه اطهار(ع) حضور موفقی در مسابقات جهانی داشتم که حاصل آن کسب مدال‌های رنگارنگ بود و خوشحالم که ثمره زحماتم را در قالب قابی کوچک به حرم امام رضا(ع) تقدیم می‌کنم و امیدوارم حضرت رضا(ع) این هدیه را از من قبول کنند.

کمالی هدف خود از ورزش کردن را حفظ سلامت و نشاط و ورزش عنوان کرد و گفت: در این مسیر همسر و خانواده‌ام مشوق من بودند و برای آینده  با تلاش و کوششی که ان‌شاءا... خواهم داشت، ادامه ورزش و حفظ قهرمانی‌ام در مسابقات جهانی 2025 آلمان است. این ورزشکار در این مراسم مدال نقره انفرادی و طلای دوبل مسابقات 2013 آفریقا، مدال طلای انفرادی و طلای دوبل2015 آرژانتین، مدال برنز انفرادی وطلای دوبل2017 اسپانیا، مدال نقره انفرادی و برنز دوبل2019 انگلیس و مدال طلای انفرادی ونقره دوبل2023 مسابقات جهانی استرالیا را به آستان قدس رضوی اهدا کرد.