ورزش استان 17 روز بدون سکاندار!
تغییر سکاندار ورزش استان به سد مشکلات اداری خورده و موجب شده است تا ورزش استان در وضعیت بلاتکلیفی قرار گیرد
علی ترابی -دوم خرداد بود که هاشمی جواهری، مدیر کل ورزش و جوانان استان از کارش عزل و علیرضا تاج فیروز مدیر عامل تربیت بدنی آستان قدس رضوی با حکم وزیر ورزش و جوانان به عنوان سرپرست معرفی شد. این که چرا هاشمی جواهری پس از گذشت 14 ماه از مسئولیت اش برکنار شده جای سوال و ابهام دارد که هنوز به طور کامل شفاف سازی نشده است. اما نکته درخور تامل بحث معرفی تاج فیروز به عنوان سرپرست آن هم بدون هماهنگی با آستان قدس رضوی است که حالا به خودی خود این حکم باطل شده و جناب وزیر به دنبال فرد دیگری برای مسئولیت سرپرستی ورزش و جوانان خراسان رضوی است. این ناکارآمدی به گونه ای است که ورزش استان 17 روز است که سکاندار و به نوعی صاحب منصب ندارد. به خودی خود ورزش خراسان رضوی حال و روز خوبی ندارد که با به وجود آمدن این اتفاقات هم بیشتر دچار عقب ماندگی می شود. حالا سوال های زیادی در این میان مطرح شده که هنوز جوابی به آن داده نشده است.خیلی ها روزه سکوت گرفته اند و انگاری این وضعیت خاکستری به مذاقشان بیشتر خوش می آید و بهتر می توانند از آب گل آلود ماهی بگیرند.
این که چرا وزیر ورزش و جوانان بدون هماهنگی حکم صادر کرده است؟ سوال بی جواب بر زمین مانده ای است که دودش فقط به چشم ورزش استان می رود؛ ورزشی که در حالت عادی هم زمین خورده است و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند.
تازه بحث ناکارآمدی مدیریتی را هم به آن اضافه کنیم، اوضاعش بغرنج تر هم می شود که این روزها شاهد آن هستیم و کسی هم به دادش نمی رسد. از طرفی این بلاتکلیفی گویی برای مسئولان ارشد استان همچون استاندار یا نماینده های استان در مجلس موضوعیت ندارد که به آن ورود
نمی کنند یا این که مقوله ورزش و جوانان برای آقایان اهمیت ندارد. اما آن چیزی که درد آور و غیرقابل قبول است بحث حکم عجولانه جناب وزیر است، بدون این که هماهنگی های اداری لازم را انجام دهد، غیرحرفه ای دست به اقدامی زد که الان در معرفی سرپرست جدید هم مانده است.
قصه تلخ ورزش استان خراسان رضوی انگار تمامی ندارد. روندی در پیش گرفته شده که سرنوشت آن با چنین وضعیتی به ناکجا آباد سر در می آورد که قطعا باید نگران آن بود. وقتی که ورزش را با سیاست گره بزنیم و با وجود افراد غیر متخصص ، هیجانی و تازه به دوران رسیده به دنبال منفعت طلبی و هزینه کردن برای دیده شدن باشیم، جز خرابی و عقبگرد برای ورزش حاصلی ندارد که اکنون به تفصیل می توان درباره هر کدام از رشته های ورزشی این استان بحث کرد که الان در کدام جایگاه و رتبه کشوری قرار دارند. این نتیجه سرمنشأ یک دهه ناکارآمدی مدیریتی در حوزه ورزش سرزمینی پهناور به نام «خراسان رضوی» است که اکنون چیزی در چنته ندارد. منظور از نداشتن، این نیست که با خاک یکسان شده و کاری هم صورت نگرفته، بلکه منظور این است که استانی با چنین سرمایه هایی می تواند جزو سه استان برتر در ورزش های مختلف باشد که الان این چنین نیست. مثال کوچکش را هم می توان به داشتن تیم فوتبال اشاره کرد که متاسفانه باید گفت که نماینده ای در لیگ برتر، لیگ یک و همچنین لیگ دو نداریم.
وقتی نیم نگاهی به ورزش دیگر استان ها می اندازیم، درمی یابیم که ورزش خطه شرق کشور با چنین سرمایه و استعدادهایی چقدر دچار سرخوردگی و بی انگیزگی شده است. این نشان از نبود اتحاد و همدلی بین جامعه ورزشی است. حس یأس و ناامیدی این قشر از جامعه را فرا گرفته و اثری از رنگ و بوی رشد و توسعه پدیدار نیست. حالا اگر ناکارآمدی مدیریتی را هم به این مشکلات اضافه کنیم به یک بلبشو و رنگ باختگی می رسیم که فقط ظاهر آن را حفظ کرده ایم؟ وگرنه باطن ورزش این استان جز فرسودگی و عقب ماندگی چیزی ندارد. اکنون ناله های ورزش استان فراگیر شده و صدای آن به گوش دیگر اهالی جامعه ورزش کشور هم رسیده است که برای این استان فقط افسوس می خورند. کاری که با دستان خودمان انجام دادیم و آن را از عرش به فرش رسانده ایم. الان چرا ورزش این استان باید 17 روز را بدون رئیس سپری کند. چرا کسی جوابگو نیست و دلش به حال ورزشکاران نمی سوزد. چند روز قبل یکی از بانوان دونده استان توانسته در رقابت های بین المللی ترکیه رکورد تازه ای را به نام خود ثبت کند. آیا این استعداد تاکنون توجه آقایان مسئول را جلب کرده بود؟ آیا اکنون کسی هست که این ورزشکار را حمایت کند. امثال این ورزشکار در استان زیاد است که تک ستاره هایی هستند که خودجوش و با تلاش های خود به این سطح از افتخار آفرینی می رسند؛ وگرنه به جرئت می توان گفت که متولیان ورزش درصدی هم در رشد و پیشرفت آن ها دخیل نبوده اند. وقتی پای درددل های آن ها می نشینیم، می بینیم که چقدر مشکل و گرفتاری دارند که به راحتی هم حل شدنی نیست اما با وجود این باز برای شهرشان مدال آوری می کنند. مدیریت ورزش استان الان در کجا قرار دارد و چقدر نقش مدیریتی خود را در قبال این ورزشکاران ایفا کرده است؟
این روزها دوران تیره و تار ورزش استان را مشاهده می کنیم که ورزشکاران بیش از همیشه نیاز به حمایت دارند تا در فهرست مسافران بازی های آسیایی قرار گیرند. کاری به آمدن و رفتن افراد نداریم که در حوزه مدیریتی طبیعی است. اما این که خیلی های به ظاهر موجه و دلسوز دست به دست هم می دهند تا از این آب گل آلود ماهی بگیرند جای تعجب دارد که دلشان از این شرایط نمی گیرد و حتی دوست دارند این وضعیت ادامه دار باشد. بلاتکلیفی که به طورقطع متوجه وزیر ورزش و جوانان می شود که نتوانسته بر این چالش فائق آید.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
