در گزارش میدانی خبرنگار روزنامه خراسان از ساخت مرکز نگهداری سگ های ولگرد در منطقه حصار طرقبه مطرح شد:
تعداد بازدید : 16
نگرانی های زیست محیطی درباره مرکز نگهداری از سگ های ولگرد
نویسنده : اشرافیان
موضوع ساخت پناهگاه برای جمع آوری و نگهداری سگ های بدون صاحب در منطقه حصار شهرستان طرقبه، چند وقتی است که به چالشی بحث برانگیز بین شهرداری طرقبه و مردم منطقه حصار تبدیل شده است. شهرداری طرقبه چند وقت قبل موضوع ساخت پناهگاه را در فضای مجازی مطرح کرده بود، اما در ادامه با موج اعتراض مردم منطقه حصار مواجه شد و معاون اجرایی شهرداری اعلام کرد که ساخت مرکز نگهداری مدنظر نیست، بلکه این مرکز قرار است کار عقیم سازی سگ ها را انجام بدهد. ادعایی که البته از سوی برخی فعالان محیط زیست واقعی به نظر نمی رسد و آن ها معتقدند مرکز عقیم سازی نیاز به زمینی به وسعت 2 هزار متر مربع ندارد. در این میان برخی هم از انگیزه شهرداری برای تملک این اراضی به بهانه سامان دهی سگ های بدون صاحب می گویند.
به گزارش خراسان رضوی، خبرنگار ما برای بررسی دقیق ابعاد این ماجرا به میان مردم می رود و با سمن های محیط زیست و مسئولان مرتبط گفت و گو می کند. شهروندان معتقدند بهتر است به جای ساخت این مرکز در منطقه ای گردشگرپذیر و در مجاورت باغ های مردم، قنات ها و چند حلقه چاه، دو شهرداری طرقبه و شاندیز با اجرای یک طرح مشترک، یک مرکز در اراضی بایر و وسیع بین دو شهرستان احداث کنند. مردم و سمن ها معتقدند که در صورت اجرای این پیشنهاد هم در هزینه ها صرفهجویی می شود و هم خطرات احتمالی از جمله آلودگی آب یا فرار سگ ها به سمت مناطق مسکونی و گردشگری رفع می شود.
رها شدن مدفوع سگ های ولگرد در کنار قنات ها و چاه های آب
در همین زمینه، خبرنگار ما با یکی از فعالان اجتماعی طرقبه گفت و گو می کند. بهمن بهمنی می گوید: محل اجرای این پروژه دقیقا در بالادست سه قنات ثبتی شهرستان طرقبه، یعنی قنات سربیشه ، آغل کفتار و شمیرانات و چاه های آب است. سوال ما این است که وقتی شهردار شاندیز اعلام کرده 560 قلاده سگ تنها طی سه ماه از این شهرستان جمعآوری شده، بر اساس کدام نظر کارشناسی می خواهند این حجم انبوه مدفوع سگ را در محل آبخوان رودخانه و چاه و قنات آب رها کنند؟ حدود دو هکتار زمین برای این موضوع به شهرداری اختصاص داده شده، مگر قرار است در این جا چه تعداد سگ نگهداری شود؟ از طرفی شهردار گفته است مردم 500 راس گوسفند بالای قنات خود را تحمل می کنند، اما در برابر نگهداری از سگ ها در همان محل موضع گیری می کنند، به شهردار طرقبه باید گفت که کشاورزان هر دو سال دو تن فضولات گوسفندی را به عنوان کود برای حاصل خیزی خاک و برداشت محصول کشاورزی بیشتر در باغ خود تخلیه می کنند، آیا شهرداری حاضر است یک تن فضولات سگ را در باغچه و فضای سبز شهرداری تخلیه کند؟ فضولات سگ امراض بسیاری را به همراه دارد و این مقایسه از اساس اشتباه است.
بهمنی می افزاید: مسئولان امروز اظهار می کنند که می خواهند این جا اتاقک عقیم سازی احداث کنند، سوال ما این است که چرا برای ساخت یک اتاقک چند هزار متر زمین را می خواهند فنس کشی کنند؟ هیچ کس واقعیت ماجرا را به ما نمی گوید،اگر شما یک بررسی از پشت اراضی واگذار شده داشته باشید، مشاهده می کنید که بسیاری از زمین ها به انواع ادارات دولتی واگذار شده است. به همین شکل پیش برود تا10 سال آینده از طبیعت حصار دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.
بهمنی از نگرانی ها در خصوص فرار این سگ ها از محل نگهداری می گوید و تاکید می کند: معاون شهردار گفته است که بخشی از فنس های این مرکز دزدیده شده، اگر دزدان دوباره فنس ها را بدزدند و چند صد سگ به سمت باغ های حصار رها شوند، چه می شود؟ اگر بر اثر گسترش امراضی چون هاری یا آلوده شدن آب چاه ها سلامتی مردم به خطر بیفتد، شهرداری پاسخگو خواهد بود؟
بهانه تراشی برای تملک اراضی 2 هکتاری؟
یکی از اهالی حصار نیز در گلایه از اجرای این طرح به خبرنگار ما می گوید: متاسفانه ما به هر سازمان ذی ربطی که مراجعه می کنیم توپ را در زمین دیگری می اندازد. موقعیت این زمین خوب است، خیلی ها می گویند این زمین هم مانند زمین های پشت سرش برای مدتی مرکز نگهداری سگ های بدون صاحب می شود و بعد از آن تملک خواهد شد، شهرداری طرقبه به دنبال همین موضوع است و ساخت پناهگاه یا مرکز عقیم سازی بهانه ای بیش نیست.
آب منطقه ای بی خبر از وجود چاه های آب!
در ادامه به سراغ فرماندار طرقبه شاندیز می رویم. حمیدرضا رحیمیان که قبلا در پیام خود به خبرنگار ما قول پیگیری و بررسی این موضوع را داده بود، می گوید: با شهرداران طرقبه و شاندیز و اعضای شورای شهر صحبت کردم تا اگر امکانش فراهم باشد با همکاری دو شهرداری اقدام به تاسیس یک پناهگاه واحد شود. در هر دو بار استعلامی که از اداره آب منطقه ای گرفته شده به چاه های آبی که اهالی منطقه روی آن تاکید دارند، اشاره نشده است. با اتفاقات اخیر گفتیم فعلا برای ساخت پناهگاه دست نگه دارند تا دوباره بررسی شود که آیا ممکن است با حفظ حریم های رودخانه و چاه ها فنس های کشیده جابه جا شود، زیرا برای هدفی که شهرداری طرقبه در نظر دارد دو هزار متر زمین هم کفایت می کند و نیاز به زمینی با ابعاد گسترده کنونی نیست. اگر این بار حریم های چاه ها و قنات ها رعایت نشود جابه جایی زمین واجب می شود.
رحیمیان در پاسخ به شایعات در خصوص انگیزه تملک اراضی توسط شهرداری طرقبه می گوید: بحث تملک زمین مطرح نیست، این زمین تنها برای مدت کوتاهی به شهرداری طرقبه داده شده است، زیرا بعد از سه چهار سال رشد جمعیت سگ ها کنترل خواهد شد و دیگر نیازی به وجود چنین مرکزی نیست.
گازگرفتگی 17 شهروند در روزهای اخیر
معاون اجرایی شهرداری طرقبه نیز درباره ضرورت اجرای این طرح به خبرنگار ما می گوید: سگ های بدون صاحب قابل حذف شدن نیستند، از طرفی حضور آن ها در شهر، دردسر ساز و مخل امنیت شهروندان است. در روزهای گذشته 17 شهروند ما از سمت یک سگ گاز گرفته شدند، بنابراین سروسامان دادن به وضعیت سگ های بدون صاحب از ضروریات است. علی کریمیان با بیان این که قصد شهرداری طرقبه در این محل ساخت پناهگاه سگ های بدون صاحب نیست، می افزاید: ما نمی خواهیم سگ های بدون صاحب را در این جا نگهداری کنیم، بلکه قرار است سگ ها از سطح شهر صید و به این محل منتقل شوند تا کار عقیم سازی آن ها صورت بگیرد، مداوا بشوند و آن دسته از سگ هایی که آرام هستند دوباره به طبیعت بازگردانده شوند. وی ادامه می دهد: زمینی که از ادارات راه و شهرسازی و منابع طبیعی درخواست کرده ایم کلا دو هکتار وسعت دارد و این تقاضای ما موقت است. این دو هکتار برای ما ارزشی ندارد که عده ای می گویند شهرداری طرقبه می خواهد زمین را تملک کند، بلکه قرار است این زمین برای چهار یا پنج سال به طور موقت به شهرداری طرقبه داده شود، مستحدثاتی نیز در این جا برپا نمی شود. معاون شهردار طرقبه در خصوص مجاورت زمین با قنات ها و چند حلقه چاه می گوید: ما در شهرداری طرقبه چند بار از اداره آب منطقهای استعلام گرفته ایم و این اداره در پاسخ به استعلام های ارسال شده، حریم رودخانه را برای ما مشخص کرده است و هیچ اشاره ای به قنات آب نشده، اما اهالی منطقه و مالکان قدیمی این جا قنات را به ما نشان دادند و ما صحبت اهالی را مبنی بر وجود قنات آب قبول داریم، اما این قنات در نقشه های سازمان آب نیست . وی می افزاید: ما از نقطه ای که اعلام می کنند مادرچاه روستا قرار گرفته است حدود 150 متر فاصله گرفته ایم و حصار کشی از آن جا شروع می شود و صد متر بالاتر اتاقک نگهبانی قرار گرفته است و بالاتر از آن نزدیک قله کوه ساختمانی برای دام پزشک احداث می شود، وسعت آن در حد یک ساختمان بسیار کوچک است تا فقط سگ ها در آن جا عقیم سازی شوند ،حتی ما برای سپتیک فضولات سگ ها محلی را در نظر گرفته ایم و فضولات سگ های جمع آوری شده در این جا رها نمی شود. در این جا درنهایت از 50 تا 100 سگ نگهداری می کنیم، زیرا منطقه گردشگری است و قابلیت نگهداری تعداد زیادی سگ را ندارد.