تغییر الگوهای کشت،مکانیزه‌شدن روش‌های آبیاری با توجه به خشکسالی‌های متوالی و کمبود منابع آبی،ضرورت جلوگیری از خساراتی نظیر سرمازدگی ،تگرگ وآفات و... همگی دلایل قوی برای هدایت کشاورزی به سمت کشاورزی گلخانه‌ای  است. یکی از شاخه‌های گلخانه‌داری در استان و شهرستان چناران، تولید گل‌های شاخه‌بریده گلخانه‌ای است که علاوه برتامین نیازهای داخلی،  ارزآوری قابل‌توجهی دارد؛ اما این روزها دو لبه تیغ  شرایط سخت کرونایی و تحریم‌ها ومحدودیت‌های صادرات باعث شده است که نفس‌های گلخانه‌داران و تولیدکنندگان  گل‌های شاخه‌بریده به شماره بیفتد. 

نبود بازار فروش در داخل و عدم امکان صادرات در شرایط فعلی

یکی از تولیدکنندگان گل‌های شاخه‌بریده با اشاره به ضرورت احیا و توسعه بازار مصرف در داخل و خارج از کشور می‌گوید:صادرات به کشورهای هدف یکی از بهترین ظرفیت‌ها و زمینه‌های رشد و شکوفایی این صنعت بود که علاوه بر اشتغال، ارزآوری خوبی هم برای کشور درپی داشت؛ اما متاسفانه پس از تشدید تحریم‌ها در سال‌های اخیر این موضوع دچار مشکل شد.ضمن این‌که پس از شیوع کرونا مشکل مضاعف شده و به تعطیلی صادرات انجامیده است. وی می‌افزاید:شیوع کرونا اندک بازار داخلی را هم دچار مشکل کرده است؛ زیرا مجالس شادی و مذهبی، همایش‌ها و مناسبت‌ها و ایام خاص نظیر نوروز که یکی از مهم‌ترین ظرفیت‌های بازار فروش گل و گیاه در کشور است، با شیوع این ویروس همگی تعطیل شده است. وی می‌گوید:هم‌اکنون با توجه به پایین‌بودن تقاضا، گل و گیاه‌های تولیدی به قیمت بسیار نازل فروخته می‌شود. از سوی دیگر با توجه به خاصیت کوتاهی عمر مفید گل، میزان به‌اصطلاح دورریز گل هم افزایش قابل‌توجهی یافته است  که ضرر و زیان مضاعفی را برای تولیدکنندگان در پی دارد.

مسئولان  برای نجات این صنعت و احیای آن تدبیری بیندیشند

یکی دیگر از تولیدکنندگان صنعت گل و گیاه هم می‌گوید: مشکلات اقتصادی سال‌های اخیر کشور، این صنعت را آ‌ن‌قدر ضعیف و آسیب‌پذیر کرده است که بسیاری از تولیدکنندگان چاره‌ای جز کاهش تولید،تغییر کشت و کاهش تعداد اشتغال کارگری و حتی فروش و تعطیلی این حرفه را ندارند. وی می‌افزاید:در سال جهش تولید لازم است مسئولان و متولیان امر واقعا تدبیری برای نجات این صنعت و احیای آن بیندیشند؛ زیرا که صنعت گل و گیاه یک ظرفیت در کشور است که شاید نظیر آن در دیگر کشورها وجود نداشته باشد. یکی از فعالان حوزه صادرات گل هم به برخی مشکلات حوزه صادرات اشاره می‌کند و می گوید: رکود بازار داخلی و کاهش صادرات، مشکلات و اخلال اقتصادی ناشی از کرونا، ضایعات و دورریز گل را به قدری افزایش داده است که متضررشدن شدید تولیدکنندگان را در پی دارد.لذا می‌طلبد که دولت در شرایط خاص فعلی به نوعی این خسارت‌ها را جبران و از شکست این صنعت جلوگیری کند تا جهش تولید واقعی اتفاق بیفتد.

مشکل کمبود نقدینگی 

مدیرعامل یک شرکت تعاونی تولید گل مستقر در روستای سلوگرد چناران با اشاره به فعالیت بیش از 200 نفر در 71 واحد گلخانه فعال این مجتمع، کمبود نقدینگی حاصل از شرایط اقتصادی، سیاسی،صادرات و  شرایط کرونایی را یکی از موانع فعالیت در این صنعت مطرح می‌کند و می‌گوید: کمبود نقدینگی باعث شده است در پرداخت هزینه‌های جاری چون حقوق پرسنل،خرید به‌موقع نهاده‌ها وپرداخت اقساط، تولیدکنندگان دچار مشکل بیشتری شوند که خود پیامدها و مسائل جدیدی نظیر سود و جرایم و غیره را در پی دارد. علیرضا صابر مجتهدی راهکار حل مشکل را در شرایط خاص فعلی، پرداخت وام‌های بلاعوض برای تامین نقدینگی مطرح می‌کند و می‌گوید : وام‌هایی با سود 12 درصدی و نظایر آن در شرایط فعلی مشکل را حل نمی‌کند که هیچ،بلکه عمیق‌تر و سنگین‌تر هم می‌کند.

مشکل تامین آب در تابستان و قطعی مکرر برق

وی به مشکل تامین آب گلخانه‌های مجتمع در تابستان اشاره می‌کند و می‌گوید:تنها چاه عمیق مجتمع در حالی پاسخگوی نیاز آبی گلخانه‌داران در اوج گرما نیست که برابر نوع سهمیه‌بندی سازمان آب در زمستان آب کشاورزی اضافی داریم. لذا ضروری است سازمان آب با تجدیدنظر در نوع سهمیه‌بندی به‌نوعی تعادل بین زمان و میزان مصرف ایجاد کند. وی تداوم و توسعه فعالیت صنعت تولید گل و گیاه و گلخانه‌داری را در گرو تامین نقدینگی در قالب وام‌های بلاعوض یا ارزان قیمت مطرح  می‌کند و می‌افزاید: در غیر این صورت چاره‌ای جز فروش گلخانه نداریم تا بتوانیم بدهی‌های مربوط را پرداخت کنیم.قطعی مکرر برق به ویژه در اوج گرمای ظهر تابستان ، فراهم‌نبودن  بسترها ، تعدد تصمیم‌گیری‌ها و مغایرت و تعارض در تصمیم‌ها از دیگر مشکلات مطرح‌شده از سوی گلخانه‌داران شهرستان است .

 ایجاد تشکل‌های تخصصی بهترین راهکار حل مشکلات 

کارشناس مسئول باغبانی جهاد کشاورزی چناران، یکی از راهکارهای مهم و ضروری حل یا کاهش مشکلات گلخانه‌داران را ایجاد تشکل‌های تخصصی مطرح می‌کند  و می‌گوید: اگر گلخانه‌داران تشکل تخصصی داشته باشند، می‌توانند از ظرفیت آن در زمینه‌های مختلف نظیر ارتقای دانش فنی ،تجهیز و به‌روزرسانی تاسیسات  ایجاد ارتباط موثر و سازنده بین تولیدکننده و صادرکننده و بازار مصرف استفاده کنند .

اصل بازار فروش است 

مهندس فریبرز علی‌زاده پرداخت تسهیلات کم‌بهره و درازمدت را برای حل مشکل کمبود نقدینگی و سرمایه گلخانه‌داران ضروری می‌داند و می‌افزاید: هم‌اکنون بیش از 20 هکتار طرح احداث گلخانه در سامانه آماده دریافت تسهیلات داریم اما تسهیلاتی وجود ندارد. وی درشرایط فعلی بهترین راهکار حمایت ازگلخانه‌داران را ، پیش‌بینی و ایجاد زمینه بازار فروش مطرح  می‌کند و  می‌افزاید :اصل بازار فروش است؛ زیرا اگر بازار فروش به عنوان حلقه اصلی و پایانی زنجیره به‌درستی مدیریت شود بسیاری از دغدغه‌های تولیدکننده رفع و شور و انگیزه لازم ایجاد می‌شود. از سوی دیگر ایجاد بستر و زمینه صادرات به عنوان یکی از مهم‌ترین بازارهای فروش می‌تواند به شکوفایی این صنعت کمک شایانی کند. کارشناس مسئول باغبانی جهاد کشاورزی چناران به وضعیت گلخانه‌داران در شهرستان و برنامه بلندمدت جهاد کشاورزی اشاره می‌کند و می‌گوید: اکنون معادل 40 هکتار گلخانه در حوزه شهرستان فعال است که 25 هکتار آن درقالب مجتمع گل توس وابسته به فارغ‌التحصیلان بخش کشاورزی است که در مجموع این گلخانه‌ها برای 140نفر به صورت مستقیم اشتغال ایجاد کرده است. علی‌زاده انتقال کشت سبزی و صیفی از فضای آزاد به گلخانه را از اهداف و برنامه‌های جهاد کشاورزی مطرح می‌کند و می‌افزاید: با توجه به بحث بحران آب و تداوم خشکسالی‌ها و افزایش نیاز مصرف چاره‌ای جز حرکت به سمت کشت‌های گلخانه‌ای نیست. وی  با اشاره به مزایای کشت گلخانه‌ای می‌افزاید: در کشت گلخانه‌ای می‌توان با مصرف آب کمتر و به‌کارگیری سطح خاک کمتر تا 10 برابر مزرعه محصول برداشت کرد؛از سوی دیگر مصرف آب در شرایط فعلی کشور یک موضوع مهم و اساسی است که باید اصلاح وبهینه شود. همچنین چون عوامل موثر و خسارت‌زا قابل کنترل است می‌توان با به‌کارگیری فناوری محصولاتی کیفی‌تر و بیشتر تولید کرد؛ ضمن این‌که هر هکتار گلخانه می‌تواند  برای 3 نفر اشتغال دایم و 5 نفر اشتغال فصلی ایجاد کند.

پارچه‌بافی از صنایع‌دستی است که با قدمت  تاریخی و بسیار طولانی در شهرستان تربت‌جام، نقش مهمی را در خودکفایی مردم روستاهای این منطقه ایفا کرده است  وبه رشته‎های پارچه‌بافی در اصطلاح محلی«فرت بافی» یا «تن بافی» گفته می‌شود.فرت به عنوان بخشی از جهیزیه عروس درتربت‌جام استفاده می‌شود  و واژه فرت به طور ساده یک پارچه با بافت صاف وبا نخ پنبه را گویند که درزبان‌های مختلف به اشکال گوناگون تلفظ می‌شود.ازفرت برای تهیه منسوجات مختلف از قبیل حوله دست وصورت،خشک‌کن حمام(قطیفه)،جانماز ،سجاده و پارچه برای لباس‌های مردانه وزنانه با طرح‌های مختلف،چادر شب(رختخواب پیچ)، دستار(سله-مندیل-عمامه)،دستمال جیبی،دستمال کمر(کمر پیچ)در بین اهالی بسک استفاده می‌شود.

کلیاتی درباره صنایع دستی ایران

به گزارش  خراسان تعداد زیادی از مورخان و هنرشناسان در پی کشف حقایق در مورد اقوام ایرانی هستند. از طرفی تعدادی  از استعمار‌گران در سال‌های نه چندان دور میراث فرهنگی ایران را که حاصل ذوق وسلیقه ونبوغ پارسیان بود، به تاراج بردند؛ این موضوع  نشان می‌دهد که چقدر مردمان پارس از لحاظ‌ صنعت وهنر سرآمد مردم دنیا بودند.با این اوصاف تعدادی  از صنایع‌دستی ایران برای نسل امروز ما ناشناخته مانده است  و حتی دربرخی موارد نام آن صنعت را نیز نشنیده‌اند از  جمله این رشته‌ها می‌توان به زغره‌دوزی یا فرت یا شعر بافی اشاره کرد.

فرت چیست؟

فرت نام پارچه دست‌بافی است که از نخ پنبه تهیه می‌شود و از زمان‌های دور تا به امروز استفاده وتولید ‌شده است.این صنعت در قدیم از حرفه‌های اصلی مردان وزنان در کارگاه‌های روستاها به شمار می‌آمد ولی امروز به علت کساد شدن بازار فرت‌بافان، این کار نه به صورت حرفه‌ای بلکه توسط خانم‌ها در منازل انجام می شود واین پارچه  بیشتر در زمستان به علت برودت هوا و سبک‌بودن کار کشاورزان تولید می‌شده است.

مناطق فرت بافی

از آن‌جا که ماده اولیه این صنعت پنبه است واستان یزد وخراسان به دلیل نوع آب وهوا دو مرکز مهم کشت دیم پنبه است، این صنعت در خراسان و روستاهای آن از قبیل بسک،کدکن، ازغند و...ودر استان یزد وتوابع آن نیز انجام می‌شد.

جایگاه فرت در آداب ورسوم سنتی

 درمراسم عروسی فرت  جایگاه ویژه‌ای دارد به طوری که مرسوم است که  هر نوعروسی سرویس کاملی از این دست‌بافته در جهیزیه داشته باشد که اصولا یا به دست خود عروس یا مادر عروس‌بافته شده است .

قدمت چند صدساله

یکی از زنان هنرمند تربت‌جام گفت: هنرمند از عمر خود می‌کاهد و به اثرش می بخشد تا جانی تازه برتن جامه کند.حلیمه کریمی فورک افزود: هنر بافتن در تربت جام با نام فرت‌بافی یا پارچه‌بافی با نقوش متفاوت و ساده متعلق به این دیار شناخته می شود.وی تصریح کرد: تاریخچه فرت بافی در منطقه تربت‌جام قدمت چند صد ساله دارد و از جمله مشاغل خانگی به حساب می‌آید که نقش پررنگی در ایجاد اشتغال زنان دارد .وی اضافه کرد: نقوش به کار رفته در بافت فرت انعکاسی از زندگی بی‌پیرایه هنرمندان است که با الهام گرفتن از طبیعت و فضای پیرامون خود بسیار ساده و به دور از پیچیدگی است.وی اضافه کرد: فرت تلفیقی از هنر گلیم‌بافی و صنایع نساجی است؛ گل و گیاه و پرنده در آن به چشم می‌خورد. گل نماد معنویت و لطافت پروانه نشانه پیوند زمین و آسمان و احترام به طبیعت و درک جهان پیرامون است.وی خاطرنشان کرد: نقوش رایج در بافت‌ها قلمدان پنج پر،گل سماور،سرشاخه پاپیون و بال نی است. بافندگان شیوه بافت را به صورت سینه به سینه به دیگران انتقال می‌دهند .وی بیان کرد:خطه جام سرزمینی خشک و کویری  است که با زمزمه بادهای سیاه و بی‌رحم خو گرفته اما مردم خستگی‌ناپذیرش پنجه در پنجه طبیعت انداخته و به گاه کار وبه هنگام هنرمندی تصاویری خیره‌کننده آفریده‌اند.وی اظهار کرد:بافت سنتی در مسیر رشد و تکوین خود آرام پا به پای زندگی چوپانی و کشاورزی مردمانی که همواره حاصل دسترنج خویش را مصرف کرده‌اند قد کشیده و جایی برای خود در عرصه‌های اقتصادی، هنری و ادبی باز کرده و جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی مردمان این خطه شده است.وی گفت :هنر بافندگی چکیده و ثمره تلاش انسان‌هایی با ذوق و هنری است که با دستان پرتوان خود روح و جان خود را در کارشان جاودانه می‌کنند و  صنعتی به‌جامانده از نیاکان ماست؛ هنری گرانبها که تجلی نقش و رنگ بر زندگی مردم دارد.

فرت بافی میراث زنان هنرمند روستای بزد تربت جام

روستای بزد یکی از مراکز مهم تولید محصولات فرت بافی است.  قدمت فرت‌بافی در این روستا به حدود 150سال  پیش بازمی‌گردد اما در دو دهه اخیر به دلیل زحمت و هزینه بالای مواد اولیه  و درآمد کم، این هنر رو به فراموشی است. دستگاه فرت‌بافی، چرخ ریسندگی و ماکو را فقط در اندک خانه‌های زنان قدیمی روستا که به این حرفه عشق دارند و میراث مادران خود می‌‎دانند، می‌توان یافت. از سال ۱۳۸۹ یکی از زنان با تاسیس کارگاه نقشینه بافت تربت‌جام در روستا بزد،مانع از بین رفتن این هنر در روستا شد و زنان هنرمند روستا را گردهم جمع کرد و فرت‌بافی را با اندکی تغییر در جنس سازه در کارگاه زنده نگه داشت. روستای بزد از توابع بخش مرکزی شهرستان تربت جام و در۱۴کیلومتری جنوب غربی این شهر واقع شده است.

صنعت فرت بافی با دستان زنان هنرمند تربت‌جام احیا شده است

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی  تربت‌جام با اشاره به صنعت فرت‌بافی در‌تربت‌جام وبه ویژه در روستای بزد که یکی از اهداف گردشگری و بوم‌‌گردی است، گفت:فرت‌بافی از دیرباز توسط زنان هنرمند تربت‌جام و به ویژه در روستای بزد انجام می شده  و اکنون حداقل ۵۰۰ کارگاه فرت‌بافی دراین روستا در حال فعالیت است.غلام رسول رحیمی افزود:  همچنین زنان روستاهای رونج ، رحمت آباد ، قلعه شیر و شهرهای احمد آباد و نیلشهر دررشته فرت‌بافی فعالیت دارند و در داخل شهر نیز تعداد زیادی کارگاه مستقل فرت‌بافی وجود دارد که هم اکنون فعال است.وی با اشاره به دیگر صنایع‌دستی زنان هنرمند تربت جام ادامه داد: صنعت قالی‌بافی،  طرح چشمه گلی از قدیم‌الایام در این روستا رونق چشم‌گیری داشته و بافت قالیچه و پشتی اصیل بومی این روستا از شهرت خاصی در جهان برخوردار است و اکنون نیز این هنر همچنان پابرجا و فعال است.وی تصریح کرد: از جمله روستاهایی که گلیم‌ و گلیم فرش در آن بافته  می‌شود می‌توان به موسی آباد ، المجوق، تیمنک علیا و ... و شهر نیلشهراشاره کرد که بافته‌های گلیم و گلیم فرش روستای موسی آباد، المجوق و تیمنک را می‌توان صادر کرد.وی خاطر نشان کرد: از دیگر رشته‌های صنایع‌دستی فعال در شهرستان می‌توان به آهنگری ، مسگری، حصیربافی، سوزن‌دوزی و گلدوزی ، قلم‌زنی، زیورآلات، سنگ‌تراشی ، نقاشی روی سفال ، ساخت دوتار ، دهل و سرنا و ... اشاره کرد.وی ابرازکرد : دراین شهرستان چندین کارگاه ساخت دوتار ، سرنا و دهل وجود دارد که با توجه به این‌که تربت جام از مناطق مهد موسیقی مقامی است، این هنر به شکل سنتی انجام می‌شود.وی خاطرنشان کرد:هم‌اکنون کارگاه‌های فرت‌بافی،  ساخت دوتار، ساخت دهل ، تراش سنگ‌های قیمتی ، نقاشی روی سفال ، سوزن‌دوزی و گلدوزی  و... به صورت دایمی در محل بنای تاریخی رباط جام فعال است.

روستای درونه مرکز دهستان درونه در نوار مرزی دو استان خراسان رضوی و جنوبی  و سه شهرستان و در دروازه ورودی خراسان رضوی قرار دارد و همیشه پذیرای مسافران و زائرانی بوده که نیاز به خدمات داشته‌اند؛ اما این روستا به دلایل مختلف تاکنون  مورد بی‌توجهی قرار گرفته است.به گزارش  خراسان رضوی با توجه به این‌که مردم این منطقه همه کشاورز و دامدار هستند و تنها ممر درآمد آن‌ها ازاین دو راه است، ساکنان این روستا از مشکلاتی نظیر سختی دسترسی به سوخت و نداشتن لوله‎کشی گاز و آسفالت نبودن جاده‌های روستایی و تصادفات ناشی ازدرمسیرجاده‌بودن رنج می‌برند.  

گلایه اهالی 

 محمدیوسفی کارشناس ارشد حقوق که فرزند دیار و از عشایر منطقه است، سخنان خود را درباره مشکلات درونه این طور شروع کرد:وضعیت معیشتی ما روز به روز بدترمی‌شود. 

وی می گوید: آیا حقمان این است که هر ماه یا هفته درمسیر جاده ترانزینی بردسکن به طبس به علت باریکی وارتفاع وعدم خط‌کشی وآسفالت خراب جاده، شاهد تصادفات و از بین‌رفتن اقوام یا هموطنانمان باشیم؟ وی تصریح می‌کند: درست است آسفالت گران است و نیست ولی آیا خاک کنارجاده هم گران است که ارتفاع جاده را کم کنیم. آیا حقمان این است؛ با وجود چندین حلقه چاه موتور کشاورزی وچندین روستا درمسیرجاده بردسکن به طبس حتی از فاصله‌های ۸۰کیلومتری برای گرفتن یک سهمیه بنزین ماهانه (۶۰یا۱۲۰لیتری)  به علت نبود پمپ بنزین به بردسکن یا انابد رفت وآمد کنیم آیا حقمان این است؟نفت وگاز ازمنابع خدادادی وسرشار در کشور است ولی متاسفانه ما مجبوریم درخانه‌هایمان از هیزم  استفاده کنیم.این‌جا خانوارهای زیادی هستند که  نحوه ثبت‌نام برای نفت وگاز را بلد نیستند و کسی را ندارند  هر روز به شهر رفت وآمدکنند.مانمی خواهیم نفت وگاز قاچاق کنیم فقط به قدر مصرف ونیازمان لازم داریم. کجاوبه کی بگوییم که  باورکند.او می‌گوید:این‌ها گوشه‌ای از درددل  مردمان دیار پرگهر وغنی ازمعادن پردرآمد خطه مسیر بردسکن به طبس است. بله می‌دانیم شرایط سخت است، می‌دانیم کرونا هست، می‌دانیم تحریم هست، می‌دانیم جنگ اقتصادی هست ولی متاسفانه نمی‌دانیم چرا بعضی مسئولان جواب مکاتبات وپیگیری‌هاو مشکلات مردم را نمی‌دهند. او می افزاید:متاسفانه این دهستان از داشتن گاز طبیعی محروم است و مردم این دیار برای پخت و پز یا استحمام  باید دنبال تهیه کپسول گاز مایع یا  هیزم  باشند.یکی از ساکنان این روستا می‌گوید: مردم این روستا از نبود گاز و آب شیرین رنج می‌برند، در بسیاری مواقع اهالی به‌ خصوص زنان مجبورند برای تهیه آب شیرین به پایین‌ دست رودخانه بروند که این امر مشکلات زیادی برای آنان به وجود آورده است.رضوانی یکی دیگر از اهالی روستا 

می گوید: روستای درونه  با مشکلات بسیاری مواجه است، نبود کار موجب شده فرزندان اهالی برای کسب درآمد در دیگر شهرها کارگری کنند.

مشکل کمبود گاز 

محمد امینی درونه رئیس شورای اسلامی درونه با اشاره به وجود مشکلات پیش‌ روی اهالی روستا به دلیل نبود گاز شهری با بیان این‌که از وقتی دریافت کپسول گاز کارتی شده است به هر خانواده در ماه یک یا دو کپسول بیشتر نمی‌رسد، اظهار می‌کند: سرمای زودهنگام، نبود گاز مایع و کمبود نفت، مشکلات جدی برای اهالی درونه ایجاد کرده است ، در همین زمینه از مسئولان درخواست داریم با پیگیری‌های مجدد و قول نماینده شهرستان مشکل گاز منطقه هرچه زودتر رفع شود. وی به مشکلات آب شرب دراین روستا اشاره می‌کند و می‌گوید: به دلیل شوری آب مجبور هستیم آب مورد نیاز را از پایین‌دست رودخانه تهیه کنیم که خود مشکلاتی را به دنبال دارد. وی مطرح می‌کند: هر چند معادنی در منطقه داریم که سرمایه‌گذاران آن‌ها را تصرف کرده‌اند اما از یک درصد فروش معادن که برای جبران خسارت به مناطق استقرار معدن اختصاص می‌یابد، هیچ مبلغی عاید مردم روستا و عشایر منطقه نشده است.

درونه تنها دهستان بدون گاز

مهران یوسف‏‌نژاد دهیار درونه می‌گوید: درونه تنها دهستان بدون گاز  در شهرستان بردسکن و حتی منطقه ترشیز است که به‌رغم جمعیت بالای آن، مردم منطقه با مشکل تهیه گاز مایع برای مصرف خانگی دست‌ و پنجه نرم می‌کنند.به گفته وی روستای درونه با ۱۸۰۰  نفر جمعیت و دهستان درونه نیز با دو هزار خانوار و ۵ هزار نفر جمعیت در ۵۴ کیلومتری بردسکن قرار گرفته است که متاسفانه هنوز از نبود گاز رنج می‌برد.یوسف‌نژاد نبود آب شرب شیرین را از دیگر مشکلات این روستا بیان می‌کند و می‌گوید: اگر چه قبلاً در روستا دستگاه آب‌شیرین‌کن نصب شد، اما به دلیل بالا بودن هزینه نگهداری دستگاه، استفاده از آن مقرون‌ به‌ صرفه نیست.