مریم ترسول - هشتم اردیبهشت 98 بود که خبر راهیابی سه دانش آموز مشهدی به مسابقات جهانی المپیاد در رشته های زیست شناسی، شیمی و نجوم منتشر و مقرر شد، «علی یزدی زاده خرازی»، «امیررضا باقری دلویی» و «دانیال جلائیان سامانی» سه دانش آموز دبیرستان تیزهوشان شهید هاشمی نژاد یک مشهد هم در کنار جمعی از تیزهوشان کشور، آماده المپیاد جهانی شوند. حضوری که در نهایت به کسب سه مدال نقره جهانی برای مشهدی ها منجر شد. امیررضا باقری دلویی مدال نقره شیمی، علی یزدی زاده مدال نقره زیست شناسی و دانیال جلائیان مدال نقره نجوم را کسب کردند تا هم برای ایران عزیز و هم برای مشهد افتخارآفرینی کنند. آن چه می خوانید، ماحصل گفت وگوی ما با این سه دانش آموز نخبه شهرمان است.
المپیاد، تازه شروع کار است
«علی یزدی زاده خرازی»، مدال نقره المپیاد جهانی زیست شناسی
* فعالیتم برای المپیاد را از پایه دهم شروع کردم، در تابستان سال 96، مدال نقره کشوری را گرفتم و در سال 97 نیز جزو هشت نفری بودم که مدال طلای المپیاد کشوری را کسب کردند.
* ما هشت نفر برای حضور در المپیاد جهانی رقابت کردیم و در نهایت چهار نفرمان نماینده ایران در المپیاد شیمی جهان شدیم و دوره های آموزشی را در تهران گذراندیم و خوشبختانه به نتایج خوبی در المپیاد جهانی دست یافتیم.
* المپیاد برای من پایان کار نبود بلکه تازه کار خودم را شروع کرده ام و انگیزه بسیاری برای حضور در دانشگاه، کمک به تعلیم دانش آموزان المپیادی دوره های بعد جهانی و کمک به حل مشکلات کشورمان دارم.
* در المپیاد تنها 60 درصد شرکت کننده ها مدال می گیرند که از بین آن ها 30 درصد مدال برنز، 20 درصد مدال نقره و 10 درصد موفق به کسب مدال طلا می شوند، طبیعتا من هم خیلی دوست داشتم که جزو آن 10 درصد طلایی باشم، اما نشد.
* من و همه بچه های المپیاد، واقعا در قبال کشورمان و تلاش ها و هزینه هایی که برای آموزش مان شده بود، احساس مسئولیت می کردیم و امیدواریم که برای کشورمان افتخاری آفریده باشیم.
مدال خیلی مهم نیست، دانش آموز مهم است
* به نظر من مدال المپیاد خیلی مهم نیست بلکه چیزی که مهم است، دانش آموز است. دانش آموزی که باید برگردد و تا آن جایی که از دستش بر می آید، ایران را بسازد.
* به عنوان مثال یکی از کارهایی که از دست ما بر می آید، این است که ما در مدت یک سال که برای المپیاد آماده می شویم، نواقص سیستم المپیاد کشور خودمان را می بینیم و با آن دست و پنجه نرم می کنیم و فکر می کنم که می توانیم برای اصلاح آن کمک کنیم.
* سیستم المپیاد از لحاظ مدیریت منابع مالی خیلی مشکل دارد، مثلا استادانی که از نقاط مختلف کشور برای آموزش دانش آموزان المپیادی به تهران می آیند، هزینه رفت و آمدشان تامین نمی شود و حتی حق التدریس درستی هم نمی گیرند. این استادان خیلی از زحمات را از روی عشق به بچه های المپیادی یا از سر رفاقت با مسئولان المپیاد به عهده می گیرند. به همین دلیل است که کمتر استادی حاضر به تدریس برای المپیادی ها می شود.
2 سال تلاشم نتیجه داد
«امیررضا باقری دلویی»، مدال نقره المپیاد جهانی شیمی
* سال دهم بودم که با المپیاد شیمی آشنا شدم، همان سال هم به طور آزمایشی در آن شرکت کردم و مدال طلای کشوری را به دست آوردم. امسال هم که سال یازدهم بودم، راهی المپیاد جهانی شدم و با 320 نفر از بهترین های شیمی جهان که از 80 کشور جهان به فرانسه آمده بودند، رقابت کردم که شکر خدا به مدال نقره رسیدم.
* کل سفر ما 9 روز به طول انجامید و مسابقات طی دو روز، در دو بخش عملی و تئوری برگزار شد. بخش تئوری در المپیاد شیمی 60 درصد نمرات و بخش عملی 40 درصد را در بر می گیرد.
* حس خیلی خوبی است که دو سال تلاشم نتیجه داد و توانستم خانواده ام را که در این مدت زحمات بسیاری برایم کشیده بودند، خوشحال کنم.
* درباره شرایط آموزشی می توانم بگویم که حمایت خوبی در مدرسه از ما شد و واقعا بستر را برای ما مهیا کردند. در کنار این که همه امکانات و استادان خوب در تهران هستند، اما مدرسه ما هم در این زمینه خیلی تلاش کرد و نتایج خیلی خوبی هم گرفت.
پیشرفت فیزیک ایران، هدف دانش آموز المپیادی
«دانیال جلالیان»، مدال برنز المپیاد جهانی نجوم
* پیدا کردن استادان خوب و امکانات مناسب برای بچه های شهرستانی خیلی سخت است اما با پشتکار خودمان می توانیم از عهده این چالش برآییم و با تلاش، شانس موفقیت را از آن خودمان کنیم.
* فعلا تصمیم ندارم برای آینده دور برنامه ریزی کنم اما در آینده نزدیک مشتاقم که رشته فیزیک را در دانشگاه صنعتی شریف بخوانم. می دانم که این رشته، از رشته هایی است که کنکوری ها با رتبه های بالاتر هم می توانند در آن شرکت کنند اما برای من این مهم است که کشورمان در رشته فیزیک، نیاز به پیشرفت علمی دارد، به همین دلیل این رشته را انتخاب کرده ام.
* در این دوره از مسابقات، چند سوال متفاوت با دوره های قبلی المپیاد داشتیم که به نظرم کمی غیراستاندارد می آمد و باعث شد که بچه های ایران، کمی ضعیف تر در این دوره عمل کنند.