«ژاله صامتی» بازیگر سینما و تلویزیون در گفت و گو با «خراسان رضوی»:
تعداد بازدید : 27
چالش سینمای ما ضعف مدیریت است
نویسنده : راضیه آزادوار
«ژاله صامتی» در رشته تئاتر دانشکده هنر درس خوانده است و بازیگری را مقابل دوربین فیلم «دت یعنی دختر»، به کارگردانی ابوالفضل جلیلی شروع کرد.در کمتر از سه دهه حضورش در عالم هنر، نقش های زیادی را بازی کرده که عمدتا مورد تحسین مخاطبان و منتقدان قرار گرفته است. او در زمره بازیگرانی است که کم‌کاری را به بازی در هر نقشی ترجیح می دهد. «یحیی و گلابتون»، «آژانس دوستی»، «سایه به سایه»، «مربای شیرین»، «در وجه حامل»، «درخونگاه»، «حمال طلا» و... تنها تعدادی از آثاری هستند که او در آن ها ایفای نقش کرده است.صامتی برای مدتی نیز از عالم هنر و بازیگری دور بود اما بازگشتش با بازی های خوب و نقش های متفاوت همراه شد که در«خونگاه»، «حمال طلا» از جمله آن ها هستند.این بازیگر توانمند در گفت وگویی با «خراسان رضوی» از عرصه ای می گوید که به آن دلبسته است و برایش دغدغه هایی جدی دارد:
نقدی به آن هایی که کنار گود می نشینند و نظریه پردازی می کنند
صحبت ما با او که هنوز «تگزاس 2» را به کارگردانی «مسعود اطیابی» بر روی پرده دارد، از نحوه ورودش به عالم بازیگری آغاز می شود. صامتی در جواب می گوید: اولین بار در سال 68 با نمایش «کاکا سیاه» به کارگردانی سعید خاکسار روی صحنه تئاتر رفتم که تجربه خوبی بود. در حقیقت از عرصه تئاتر به سینما و تلویزیون وارد شدم. «دت یعنی دختر» هم از اولین تجربه هایم مقابل دوربین بود.صامتی اما این روزها در حال تمرین برای بازی در نمایش «عاشقانه های خیابان» به کارگردانی شهرام گیل آبادی است که خرداد و تیر امسال در سالن ایرانشهر تهران روی صحنه می رود. اتفاقی که او مشتاق تجربه آن است چرا که صحنه تئاتر برای او تداعی‌گر روزهای شیرین آغاز این مسیر است. این هنرمند از علاقه اش به تئاتر و اهمیت اصالت این هنر می گوید. بعضی می گویند که در کشور ما چیزی به اسم تئاتر در معنای واقعی کلمه وجود ندارد. متاسفانه گروهی همیشه کنار گود می نشینند و نظریه پردازی می کنند. کشور ما دارای یک پیشینه قوی در حوزه هنرهای نمایشی است. شاهد این مدعا هم وجود تعزیه خوانی، رو حوضی و سیاه بازی است. مگر می شود کشوری با این قدمت و این تمدن، در عرصه هنر اصیلی همچون تئاتر، دستش خالی باشد؟
ضعف سینمای ما بی مدیریتی است
این بازیگر سینما و تلویزیون در ادامه صحبتش نقبی هم می زند به حال و هوای این روزهای صنعت سینما و اظهار می کند: ضعف سینمای ایران نه کارگردانی، نه بازیگری و نه فیلم نامه نویسی است، بلکه ضعف سینمای ما در نبود مدیریت آن است، ما تعداد زیادی فیلم ساز خوب داریم اما متاسفانه مدیریت درستی برای بهره گیری از توان آن ها انجام نمی شود، همچنان که در تمام عرصه های جامعه نبود مدیریت به خوبی به چشم می خورد و سینما هم از این قاعده مستثنا نیست.وی می گوید: سینمای ما ورشکسته است. بخشی از آن متوجه شرایط اقتصادی جامعه است که تنگناهایی را برای بعضی بخش ها ایجاد کرده است. البته تاکید دارم که ما مردمی نازنین و مهربان داریم که ثابت کرده اند در روزهای سخت و به رغم وجود مشکلات اقتصادی، در کنار هم هستند.
تکرار را به هیچ وجه نمی پذیرم
از صامتی می پرسیم؛ کاراکتری بوده که دوست داشته در آن ایفای نقش کند اما فرصت و مجالش پیش نیامده باشد، تاملی می کند و جواب می دهد: راستش را بخواهید، نقش های بسیاری بوده و هستند که دوست داشتم بازی شان کنم اما قسمت نشد. اگر بخواهم برای ایفای این کاراکترها از امروز آغاز به کار کنم تا زمانی که زنده هستم، باز هم نقش های تجربه نکرده بسیاری برایم باقی خواهد ماند.او می گوید: من بازیگری هستم که به هیچ وجه تکرار را نمی پذیرم، دوست دارم تمام نقش هایی را که از عهده آن بر می آیم، بازی کنم. معتقدم دوره افول یک بازیگر زمانی سر می رسد که به ورطه نقش های تکراری بیفتد. این مسئله محبوبیت و شهرت او را تحت الشعاع قرار می دهد. خودش هم دیگر حرف نویی برای بیان ندارد و مخاطب از او عرضه یک نقش جدید و متفاوت را طلب نمی کند.این بازیگر سینما و تلویزیون از سخت گیری هایش برای انتخاب نقش های مختلف گفتنی های زیادی دارد و می گوید: در انتخاب نقش هایم وسواس زیادی به خرج می دهم، وقتی که نقشی را قبول کنم، تمام انرژی و تلاش خود را برای ایفای هر چه بهتر آن به کار می گیرم. نمی توانم بگویم از بین نقش هایم کدام را بیشتر دوست دارم، چون هر کدام آن ها برای من در معنای یک تلاش متفاوت بوده است و با همه آن ها خاطرات خوش زیادی دارم.
نسل بلاتکلیف جدید، میل به یادگیری ندارد
همان طور که گفتیم چندسالی صامتی حضوری کم رنگ تر در مقابل دوربین داشت. خودش در بیان این جدایی از عرصه بازیگری، به رغم علاقه اش، چنین می گوید : متاسفانه کیفیت فیلم نامه های پیشنهادی بعضا بسیار پایین است، با این حال اگر فیلم نامه خوبی پیشنهاد شود، قطعا این پیشنهاد را رد نخواهم کرد البته به احتمال نود درصد امسال نیز در کار جدید جلیل سامان حضور خواهم داشت. تلاش دارم وسواسی را که در انتخاب نقش هایم به خرج می دهم از دست ندهم.وی می گوید: کار کردن با هیچ کارگردانی برایم تفاوت نمی کند، هر کارگردان با سوادی که کارش را بلد باشد، قطعا پیشنهادش را برای ایفای نقش خواهم پذیرفت.این بازیگر سینما و تلویزیون اظهار می کند: نسل قدیم بازیگران از منظر اطلاعات قابل قیاس با نسل جدید نیستند. هم نسلانِ هم صنف ما ادبیات نمایشی و هنر را می شناختند و اهل مطالعه بودند اما نسل فعلی خیلی علاقه مند به این مباحث نیست و آن دغدغه و کنکاش گری را ندارد.صامتی خاطرنشان می کند: البته این مسئله کلیت جامعه را در برمی گیرد و فقط مربوط به عرصه هنر نیست، در برخی از موارد یک سری مباحث از غرب وارد شد که به دلیل نبود فرهنگ سازی بعدها به آفت جامعه تبدیل شد.وی یادآور می شود: ما با نسل بلاتکلیفی مواجه هستیم که خیلی اهل مطالعه و یادگیری نیستند و شوربختانه این مسئله کلیت و اتمسفر جامعه را به خود مبتلا کرده است. همه دچار روزمرگی هستند و برای آینده برنامه خاصی ندارند.حرف آخر ما با صامتی، دور از عالم حرفه اوست. از ساعت های فراغتش و علایق او می پرسیم. در جواب بیان می کند: اوقات فراغتم را بیشتر با کتاب خواندن، گوش دادن به موسیقی های پاپ و سنتی سپری می کنم، البته اگر فیلم خوبی هم در حال اکران باشد، حتما به سینما می روم. برخی اوقات نیز در تمنای تجربه ای جدید، فرصت را غنیمت می بینم و عازم سفر می شوم.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
تصویری از بازار رضا در حال احداث
رضا کیانیان در نشستی با عنوان «آسیب‌شناسی جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر»، از احوال این هنر در کشورمان چنین گفت: در شرایط فعلی تئاتر ما حالتی دوگانه‌سوز دارد. یعنی نه دولتی کامل است و نه خصوصی کامل. هر دو است و هیچ کدام نیست. از یک سو تئاتر خصوصی طی این چند سال رشد کرده و ما هم در آن کار کرده‌ایم و از سوی دیگر ماجرای نظارت و تقسیم پولی که دولت انجام می‌دهد همچنان پابرجاست و ضمن عذرخواهی بابت به کار بردن این کلمه، گونه‌ای از ریزه‌خواری و گداپروری در جریان است.
علی مسعودی کمدین و بازیگر خراسانی، به ضمیمه این عکس تولد همشهری اش «رضا عطاران» را تبریک گفت و نوشت: «رضا جان تولدت مبارک سایه ات همیشه بالای سرمون باشه. رفیق، استاد، بامرام، باوفا... یه دونه.»
دامبلدور: دلت به حال مرده ها نسوزه نگران زنده ها باش، مخصوصاً اونا که بی عشق زندگی می کنند...
