صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان می‌نماید و روزی را زیاد می‌کند و مرگ را به تأخیر می‌اندازد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 151، ح 6

الهی!
تو در ازل ما را برگرفتی و کسی نگفت که بردار
 اکنون که بر گرفتی نه بگذار  و در سایه لطف خود می‌دار.
آن چه ناخواسته یافتنی است،  خواهنده آن کیست

و آن چه از پاداش برتر است،  پرسش در جنب آن چیست؟
 پس هر چه از باران منت است
بهار آن دمی است و دانش و کوشش محنت آدمی است.

کدبانویی در آشپزخانه آتش گرفت
42سال پیش در چنین روزی، روزنامه «خراسان» نوشت:
بانوی جوانی جمعی میهمان را برای افطار دعوت کرده و سرگرم تهیه غذا در آشپزخانه بود که چراغ پریموس به علت حرارت زیاد منفجر شد و شعله‌های آتش به لباس نامبرده سرایت کرد. وی در حالی که آتش از پیکرش زبانه می‌کشید، از آشپزخانه بیرون دوید و با فریادهای پی در پی از همسایگان استمداد طلبید. همسایگان با شنیدن صدای شیون‌های این زن جوان، متوجه حادثه شده بودند و به کمک وی شتافتند و نامبرده را در پتویی پیچیده و درون حوض آب انداختند و پس از خاموش شدن شعله‌های آتش وی را که تمام اعضای بدنش به کلی سوخته و پوست آن کنده شده بود را جهت معالجه به بیمارستان منتقل نمودند. لیکن معالجات در مورد وی موثر واقع نشد و وی بر اثر جراحات وارده ناشی از سوختگی درگذشت.

زن نازایی پس از 12سال، دوقلو زایید
زنی که برای مدت 12سال موفق به آوردن بچه نمی‌شد، سرانجام صاحب یک دوقلو گردید.
این زن که عصمت نام دارد و 30ساله است، 12سال قبل با جوانی به نام محمود که پسرعموی وی بود، ازدواج کرد ولی در طول این مدت عصمت حامله نشد و همین امر موجب بگومگوها و ناراحتی‌هایی بین دو خانواده گردید تا این‌که پس از مدتی که زن و شوهر از مراجعه به چند پزشک و مصرف داروهای گوناگون ناامید شدند، قید بچه را زدند و زندگی بی سر و صدایی را دور از هیاهوی بستگان خود شروع کردند. پس از 11سال عصمت متوجه شد که حامله شده و روز به روز شکمش بزرگتر می‌شود. نامبرده این مژده را به شوهرش داد و به او گفت که تا چند ماه دیگر صاحب فرزند خواهد شد. روزها، هفته‌ها و ماه‌ها سپری شد و زمان وضع حمل فرارسید. عصمت هنگامی که دچار درد شدید زایمان شده بود، شوهرش را به دنبال قابله فرستاد. او نوزاد پسری به دنیا آورد و به خواب رفت ولی پس از چهارساعت مجددا درد به سراغش آمد و به دنبال آن فرزند دیگری نیز به دنیا آورد و پس از 12سال نازایی در مدت چهار ساعت صاحب دو پسر شد.

قیمت مداد سوسمار؛ 3ریال
نرخ‌های تازه 28قلم انواع لوازم التحریر اعلام گردید که از جمله آن، دفتر 50برگ بزرگ 24 و 30 ریال، جوهر پارکر 23ریال، جوهر پلیکان 23ریال، خودکار کریستال بیک 5/4ریال، مداد مشکی مدل سوسماری 3ریال، مداد گلی مدل سوسماری 6ریال،  مداد پاک کن دار 2ریال، مداد پاک کن دار سوسماری 4ریال، مداد شش رنگ سوسماری نوع کوتاه 5/14ریال و...

سال‌ها ست به عنوان نویسنده فیلم‌ها و سریال‌های متعدد، مشغول فعالیت است اما حضورش در عالم هنر، زمانی به چشم آمد که مقابل دوربین «خندوانه» از خاطرات سربازی‌اش، ژیان معروف پدر مرحومش، زندگی دو نفره اش با خدابیامرز «ننه جان» و انبوهی از شیطنت‌های دوران کودکی گفت. خاطرات او با آن بیان شیرین به چاشنی لهجه مشهدی، «علیرضا مسعودی» را در دل‌ها جا داد و از او یک چهره جدید در عرصه طنز تصویری ساخت.
او را که در میان دوستدارانش به علی مشهدی معروف است، به بهانه پایان یافتن فصل چهارم خندوانه و پخش سریال «سفر در خانه» به گفت وگو دعوت می‌کنیم تا از مسیر پر فراز و فرود نویسندگی و بازیگری طنز بگوید:
قصه نویسنده شر و درس‌نخوان
مسعودی همان ابتدای صحبت از ریشه‌های استعدادش در خنداندن و شاد کردن دیگران چنین تعریف می‌کند: از همان کودکی، یک بچه شر و تخس و درس‌نخوان بودم. قدیم ترها همه خانه‌ها  پر از بچه بود و درِ هر خانه‌ای که باز می‌شد، انگار کودکستان تعطیل می‌شد، به هم که می‌رسیدیم، شیطنت مان دو برابر می‌شد. از این دوران پُرهیاهو، خاطرات ریز و درشت بسیاری در ذهنم مانده که بعدها به نگاه و کلامم جهت بخشید و دستمایه بسیاری از نوشته‌هایم شد. یادم است از دوران دبیرستان کم‌کم یک سری مطالب در اصطلاح «دلی» برای خودم می‌نوشتم. غالباً روایت انشاهایم کمدی بود و موضوعات را جدی نمی‌گرفتم. بعدها اندک‌اندک تجربه‌ام بیشتر شد و قلمم قوت گرفت. فکر می‌کنم از سال 74 بود که نوشتن برایم جدی شد.
مسعودی که یکی از فعال ترین کمدین‌های مجموعه «خندوانه» است، از ماجرای حضورش در این جمع، برایمان نقل می‌کند: من و رامبد جوان دوستان قدیمی هستیم. حدود 13 سال پیش، یک شب به منزلم آمد، حرفمان گُل انداخت و من تا 2 صبح خاطره تعریف می‌کردم و رامبد و دیگر بچه‌ها  می‌خندیدند. آن جا بود که به من گفت، قصد دارد برنامه‌ای بسازد که محوریتش خنده و شادی است و از من دعوت کرد تا در آن حضور یابم و خاطراتم را تعریف کنم. همان سرآغازی شد برای یک تجربه جدید.
او که در چهار فصل این مجموعه، حضور پُررنگی داشته، معتقد است: اگر حاصل این برنامه و اجراهایش، تنها دعای خیر مردم، آوردن لبخندی بر لبان هموطنان و شاد کردن دل غم زده‌ای باشد، برای من کافی است.
با اصلاح شوخی‌های عامیانه پیروز شدیم
مسعودی خاطره شیرینی را چاشنی حرف‌هایش می‌کند و می‌گوید: در یک سفر بازگشت از مشهد، در فرودگاه زن و شوهر جوانی جلو آمدند و با من احوال پرسی کردند. رنگ و روی پریده خانم حکایت از کسالت وی داشت. همسرش بلافاصله از من برای شاد کردن دل شان در اوضاع سخت روحی بیماری خانمش بسیار تشکر کرد. هر وقت هم حرم می‌روم، هر کس به من می‌رسد، با دعای خیر بدرقه ام می‌کند.
او به آثار عمیق تر فرهنگی این برنامه اشاره می‌کند و می‌افزاید: حداقل تاثیر «خندوانه» بر فرهنگ رفتاری مردم ما این بود که تا پیش از آن، وقتی خانواده‌ها  دور هم جمع می‌شدند، با شوخی‌ها  و نقل لطیفه‌های عامیانه و بعضا سطحی به همدیگر می‌خندیدند. در حالی که با شروع این برنامه، بر و بچه‌های فامیل دور هم می‌نشینند و در قالبی شبیه خندوانه خاطره تعریف می‌کنند و سرگرم می‌شوند. با همین تغییر فرهنگی، ما پیروز شدیم. از طرفی خندوانه با بخش‌های رقابتی مانند «خنداننده شو» که به نوعی کارگاه بازیگرسازی است، یک سری جوان مستعد و چهره‌های جدید را به عرصه هنری کشور معرفی کرد. این کار هم به آینده حرفه‌ای آن‌ها  کمک کرد و هم مردم را با یک اجرای شاد و مناسب از ماهواره به سمت رسانه ملی کشاند و باعث شد تا با آن آشتی کنند.
هنرمندان؛ سربازان فرهنگی
علی مشهدی که این روزها سرگرم بازی در سریال‌ها و تله‌فیلم‌های مختلف است، در ادامه صحبت، نقبی هم به ماجراهای پشت پرده سریال سازی در تلویزیون می‌زند و می‌گوید: داستان انتخاب نوشته‌ها  و نویسنده‌ها ، بیشتر از هر عاملی به سلیقه مدیران در هر برهه بر می‌گردد. وی با اشاره به آخرین کار تلویزیونی خود یعنی «سفر در خانه» به عنوان نمونه، می‌افزاید: ایده این کار، حدود هشت سال پشت در اتاق مدیران تلویزیون معطل ماند تا بالاخره مجوز تولید گرفت.
مسعودی ادامه می‌دهد: متن سریال «سفر در خانه» را سال 87 نوشتم ولی به دلیل سلایق مدیران سیما تا امسال تولید و پخش آن به تعویق افتاد. در این مدت هم چند سریال از جمله «سه دنگ، سه دنگ» و... را کار کردم. یکی از مدیران سیما، در دوره مسئولیتش سپرده بود تا وقتی او مدیر است، از متن‌های من سمتش نبرند. کلا من را نویسنده نمی‌دانست. این مدیر بعد از چند سال رفت و منِ هنرمند هستم و همان قصه را ساختم و مورد اقبال عمومی قرار گرفت.
او با تاکید بر این که «هنرمندان سربازان فرهنگی هستند»، تصریح می‌کند: به جز ما چه کسی باید با تاثیرات مخرب ماهواره بجنگد؟ این درست نیست که مدیری که از قیافه یا رفتارم خوشش نمی‌آید، کلاً با من کار نکند. مدیران صدا و سیما باید ملی فکر کنند نه میلی. من در سنین 26،27 سالگی پر از ایده و انرژی بودم که اگر حمایت می‌شدم، خیلی بیشتر از این‌ها پیش می‌رفتم.  چرا دهه 60 کارهای موفق کودک زیاد داشتیم؟ چون از یک طرف مدیران سیما جوان بودند و از سویی، در خانه هر کدامشان چند کودک و نوجوان بود که دغدغه آن‌ها را می‌فهمیدند و در کارهایشان منعکس می‌کردند. امروز تقریبا بخش کودک تلویزیون حوزه نمایشی ندارد. عطاران، صالحی، تیموری، حسن پور، عبدی و. .. غالبا از کار کودک شروع کردند. خودم اکنون چند طرح و سریال نمایشی خوب برای گروه کودک دارم که تمام بازیگرانش بچه‌ها  هستند.
وی درباره آینده کاری خود می‌گوید:  فعلا در حال استراحت پس از تولید سریال «سفر در خانه» هستم، بعد از آن تصمیم می‌گیرم چه کاری انجام دهم. خدا را شکر از نظرات مردم پیداست که از این مجموعه تلویزیونی راضی هستند. البته در سریال «آرماندو» کاری از احسان عبدی پور هم ایفای نقش کردم که احتمالاً تا عید نوروز پخش خواهد شد.
فقط به خاطر یک جا به جایی!
مسعودی دوست دارد کارگردانی را هم تجربه کند و در این باره می‌گوید: مشتاقم روزی برسد که من آن سوی دوربین بایستم و کاری را تولید کنم که همه زوایای مورد علاقه‌ام در آن گنجانده شده است.
وی به فعالیت‌های ورزشی هم علاقه وافری دارد. با تعجب از رشته مورد علاقه اش می‌پرسیم که به شوخی می‌گوید: به اضافه وزنم نگاه نکنید، در رشته‌های کشتی، تکواندو، ووشو و بوکس مدتی فعال بوده ام اما با فشار کاری فعلی‌ام، کمتر فرصت می‌کنم به امور ورزشی بپردازم. خیلی هم رفیق بازم و اوقات فراغتم را با سفر و گعده‌های دوستانه می‌گذرانم. این هنرمند بیش از هر چیز دیگری، سفر رفتن و بیش از آن، اقامت طولانی در هتل را دوست دارد.
او تعریف می‌کند: سال 88،  محمد تفرشیان، تهیه کننده سریال «برج سعادت» برای نوشتن این کار، اتاقی را در هتلی به مدت 10 روز اجاره کرد. باور کنید عین 10 روز را در هتل ماندم، بسیار به من خوش می‌گذشت. ظرف پنج روز متن سریال را نوشتم. البته این سریال هم از آن دست کارهایی شد که به بن بست سلیقه مدیران خورد و با این که همه مقدمات تولید آن انجام شد اما دقیقاً 24 ساعت پیش از کلید خوردن کار متوقف شد؛ آن هم فقط به خاطر یک جا به جایی در ساختار مدیریتی. تهیه کننده ناگزیر از جبران خسارت عوامل شد و طبعا خودش بیشتر از همه ضرر کرد. خلاصه امیدوارم نحوه نگاه و عملکرد مدیران حرفه‌ای تر و متعهدانه تر شود تا هنرمندان با چنین بن بست‌هایی مواجه نشوند.

اظهارات رضا کیانیان در پی انتخاب «نفس»
رضا کیانیان با تاکید بر این که در انتخاب فیلم «نفس» برای معرفی به اسکار هیچ اعمال نظر بیرونی صورت نگرفته است، گفت: این فیلم امتیازاتی دارد که برای اعضای آکادمی اسکار می‌تواند جذابیت بیشتری داشته باشد.
این بازیگر که عضو هیئت انتخاب سینمای ایران برای معرفی اثری به فرهنگستان علوم و هنرهای سینمایی (اسکار) بوده است، درباره انتخاب فیلم «نفس» به ایسنا گفت: در معرفی فیلم به اسکار، باید اثری انتخاب می‌شد که بتواند مورد توجه اعضای آکادمی قرار گیرد و در رقابت با فیلم‌های خارجی، شانس بیشتری داشته باشد.
او با بیان این که انتخاب یک فیلم برای شرکت در جشنواره‌های اروپایی، قواعد خاص خود را دارد و هر کدام از این رویدادهای سینمایی با اسکار تفاوت دارند، ادامه داد: ما باید از میان بیش از ۱۰۰ فیلم ساخته و اکران شده، انتخاب می‌کردیم. برخی از آن‌ها اصلاً شرایط حضور در چنین رویدادی را  براساس قواعد و ضوابط اسکار نداشتند و در نهایت پس از بررسی‌ به فهرستی از 10 فیلم و سپس چهار فیلم  «رگ خواب»، «ویلایی‌ها»، «نفس» و «مالاریا» رسیدیم که در انتخاب آن‌ها، نگاه جشنواره‌های جهانی به این فیلم‌ها، استقبال‌شان و نقدهای مثبت و منفی برون مرزی و درون مرزی و جوایز جهانی که برده بودند هم در کنار ویژگی‌های فنی و هنری دیده شد. کیانیان با تاکید بر این که برای بررسی هر اثر فقط به رای‌گیری اکتفا نشده و بحث‌های اقناعی در جلسات صورت گرفته است و نیز با اشاره به استقبال بین‌المللی از فیلم «نفس» نرگس آبیار گفت: البته فیلم «مالاریا» هم که در کنار «نفس» جزو گزینه‌های نهایی بود، جذابیت‌های خاص خود را دارد و کارگردان با سه نوع حرکت و دو نوع دوربین توانسته به شیوه روایتی منحصر به فرد دست یابد.
 

رضا رفیع به مناسبت روز ملی «شعر و ادب» یادداشتی در اینستاگرامش منتشر کرد که در بخشی از آن، خاطرات کودکی و کتاب خوانی‌اش را چنان روایت کرده است: مثل عموم ایرانی‌ها  از کودکی به شعر و ترانه علاقه مند بودم و در خانواده‌ای بزرگ شدم که با شعر و ادب درآمیخته بود و این شد که از نوجوانی، شعر ازبر می‌کردم و از مقطع راهنمایی به سرودن شعر پرداختم. گاهی در یک کتاب فروشی، کتابی را تورق می‌کردم و از یک بیت شعر خوشم می‌آمد. پول نداشتم کتاب را بخرم، پس دزدکی شعر را از بر می‌کردم و تا به خانه برسم، زیر لب تکرارش می‌کردم تا به خاطر بسپارمش. ساخت قندپهلو هم تلاشی بود برای یادآوری بیشتر این موضوع به مردم.
 

20 سپتامبر (29 شهریور)سالروز تولد رضا قوچان نژاد ملی پوش و لژیونر فوتبال کشورمان است،باشگاه هیرنفین با انتشار این تصویر،تولد 30 سالگی مهاجم خود،  رضا قوچان نژاد را تبریک گفته است.
 

شروع سال تحصیلی یک رخداد علمی و ملی قلمداد و از آن به عنوان «جشن شکوفایی علم و دانش» و «نوروز دانایی» یاد می‌شود. این رویداد، متعلق به همه جامعه و همه دستگاه‌های کشور است، چرا که آموزش و پرورش متولی تربیت سرمایه نیروی انسانی برای تمامی دستگاه‌ها  و بخش‌هایی است که به منبع مهم نیاز دارند؛ بنابراین همه افراد جامعه در آموزش و پرورش سهیم هستند. حال با عنایت به آغاز سال تحصیلی، توصیه‌هایی به اولیا و دانش آموزان داریم. نخست از والدین تقاضا داریم از ظرفیت انجمن اولیا و مربیان بهره لازم را ببرند و ارتباطات بیشتری با مدیر، معاون و معلمان مدرسه برقرار کنند تا بیش از پیش در جریان فرایند تربیت فرزندان خود قرار گیرند.
در واقع تجربه بیش از نیم قرن فعالیت انجمن اولیا و مربیان در کشور، نشانگر اهمیت وجود این نهاد مردمی در بدنه آموزش و پرورش برای جلب مشارکت نظام مند اولیا و سایر نهادهای پیرامونی در امور تحصیلی و فعالیت مدارس است. از این رو مشارکت اولیا و مربیان، گامی در جهت در هم شکستن موانع رشد و پیشرفت دانش آموزان است که به ایجاد فضایی مناسب برای همدلی و اتفاق نظر آنان منجر می‌شود.
 مدرسه می‌تواند با دریافت اطلاعات والدین درباره فرزندانشان، با وضعیت روحی و جسمی آنان آشنا شود و برای جهت دهی تحصیلی آن‌ها  به سمت درس و بروز رفتارهای مطلوب و استعدادیابی از ایشان برنامه ریزی کند. در سایه تداوم ارتباط موثر والدین و مربیان است که رفتارهای دانش آموزان بهبود خواهد یافت و محیط‌های آموزشی، به فضاهایی امن تبدیل می‌شود که در آن‌ها همدلی و همکاری حکمفرماست. یاری گرفتن اولیا از مدرسه نیز موجب شناخت بیشتر آن‌ها  از توان علمی- آموزشی و وضعیت تربیتی فرزندانشان می‌شود و با برقراری ارتباط آگاهانه با مدرسه، می‌توانند اقدامات لازم را برای رشد و کمال فرزندانشان انجام دهند.
این امر، همچنین باعث می‌شود تا والدین و اولیای مدرسه شناخت و درک عمیق تری از یکدیگر پیدا کنند و با روش‌های تربیتی حاکم بر خانه و مدرسه آشنا شوند و هماهنگ تر عمل کنند. بنابراین همسویی و همدلی اولیا و مربیان، ضرورتی است که نباید از آن غفلت کرد و گرنه زمان، طعم تلخ پشیمانی را به ما خواهد چشاند. به عبارت شفاف تر، مشارکت بین اولیا و مدرسه، رابطه‌ای دو طرفه است به طوری که والدین باید درباره مسائل آموزشی، روحی، روانی، جسمانی، بهداشتی و تربیتی فرزند خود حساس باشند و این موضوعات را از طریق مدرسه رصد کنند.
 شرکت در برنامه‌های تدارک دیده شده برای اولیا نیز اهمیت زیادی دارد، در حقیقت هدف اصلی این جلسات این است که اولیا در جریان فرایند تعلیم و تربیت فرزندشان قرار گیرند و در این عرصه مشارکت کنند.
از دانش آموزان که امیدهای آینده این مرز و بوم هستند، می‌خواهیم تا قدر این فرصت و فضای آموزشی را بدانند و از تمام ظرفیت‌های موجود مدرسه، کلاس، معلم، پدر و مادر حداکثر استفاده را داشته باشند و هوش و استعداد خود را که گنج پنهانی در وجود آن‌ها ست، باتلاش مضاعف آشکار کنند و قدرشناس معلمان خود باشند. از آینده سازان کشور و شهرمان می‌خواهیم تا تلاش خود را با توکل برخدا بیامیزند، چرا که کارهایی که با نام خداوند و توسل به او آغاز می‌شود، به اتفاقات و نتایج خوبی می‌انجامد. دانش‌آموزان عزیز ما، فردا برای این جامعه عنصری ارزشمند خواهند بود که همه ملت به وجودشان افتخار می‌کند و آینده‌سازان ایران اسلامی به شمار می‌آیند.
دومین خواسته آموزش و پرورش از اولیا، مطالعه در حوزه مسائل تربیتی است تا آگاهی خود را در این مقوله افزایش دهند، چرا که بخش مهمی ازتربیت دانش آموزان بر عهده خانواده‌ها ست و مدرسه در واقع مکانی برای فعالیت‌های تربیتی به شمار می‌آید اما در حقیقت اصل تربیت در خانه شکل می‌گیرد و مدرسه کامل کننده آن است؛ بنابراین بسیاری از رفتارهایی که بچه‌ها  فرا می‌گیرند، از اولیای آن‌ها  و بستر خانه سرچشمه می‌گیرد، یکی از روش‌های اتخاذ رویکرد درست تربیتی،  مطالعه و مشاوره است.
باید اذعان کرد پروژه مهر نشان دهنده رویکردهای ساختارمند مدیریتی در فضای آموزش و پرورش و گویای فعالیت‌های به موقع در نظام تعلیم و تربیت است. برنامه ریزی برای این مهم، از فروردین ماه آغاز شده و اکنون 20 اقدام سنگین و پی در پی به مرحله انجام رسیده است تا سال تحصیلی، بدون دغدغه شروع شود. در این میان، آغاز سال تحصیلی و فصل شکوفایی علم و دانش با ماه محرم الحرام همزمان شده و از این منظر شعار بازگشایی مدارس، «مهر حسینی» انتخاب شده است. همچنین شعار سال تحصیلی 97-96 اداره پهن پیکر آموزش و پرورش خراسان رضوی نیز « تعلیم و تربیت تمام ساحتی با نگاه به کیفیت و عدالت آموزشی» است. به منظور برنامه ریزی بهتر در این بخش، حوزه‌های مختلف اداره کل آموزش و پرورش، 452 برنامه را در قالب 129 شاخص تدوین کردند تا مهرماه را با برنامه‌های منسجمی آغاز ‌کنیم. از همین رو، تلاش می‌کنیم که هیچ دانش آموزی بدون مدرسه، هیچ مدرسه‌ای بدون کلاس، هیچ کلاسی بدون معلم و هیچ دانش آموزی بدون کتاب نباشد.