اول مهر ماه امسال تفاوت بزرگی با اولین روز مهر ماه در سال های پیشین داشت. تفاوتی که متاسفانه چندان هم مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت و دیده نشد. این تفاوت حذف ایستگاه های جمع آوری کمک های مردمی «جشن عاطفه ها» در آستانه مهر ماه بود که از تصمیم جدید مدیران کمیته امداد نشات می گرفت.
شاید مدیران کمیته امداد به این موضوع توجه نداشته اند که جشن عاطفه ها با همان ایستگاه های جمع آوری کمک های مردمی اش با اول مهر گره خورده است، کمتر کسی حداقل در بین دهه شصتی ها وجود دارد که نماهنگ خاطره انگیز «پنجره ها» را نشنیده و ندیده باشد و حتی آن مصرع «پنجره پنجره پنجره ها، وا شده سوی عاطفه ها» را با خود زمزمه نکرده باشد. پنجره ای که اکنون بسته شده است!
در چند سال گذشته تعداد روزهای برگزاری جشن عاطفه ها به یکباره افزایش یافت، ایستگاه های جمع آوری کمک برای روزهای متوالی در گوشه و کنار خیابان ها دایر بودند و به دلیل همین کثرت روزهای برپایی جشن، دیگر آن شور و نشاط روز اول را نداشتند و جز یکی دو متصدی خسته و چند کادوی رنگ و رو رفته زیر آفتاب چیز دیگری نظر عابران را جلب نمی کرد و به طور قطع استقبال مردم را نیز تحت تاثیر قرار می داد.
اما گویا امسال با حذف ایستگاه های درون شهر، آقایان از آن سوی بام افتاده اند و به این نکته توجه نداشته اند که از جمله مزیت های برپایی ایستگاه ها، ایجاد شور و نشاط اجتماعی اول مهر و سهیم شدن مردم شهر در یک اتفاق خجسته بود، از همه مهمتر باعث نهادینه شدن فرهنگ دستگیری از نیازمندان به خصوص در میان کودکان و دانش آموزان می شد.بچه ها از سنین دبستان کمک کردن و هدیه دادن به هم نوع، به خصوص هدایای غیرنقدی را تجربه می کردند. بسیاری از والدین لوازم تحریر اهدایی خود را در منزل با کمک فرزندانشان کادو می کردند و با هم به یکی از ایستگاه های جشن عاطفه ها می رفتند تا در درجه نخست این فرهنگ را به فرزندانشان بیاموزند و البته خودشان نیز از اثرات مثبت نیکوکاری بهره مند شوند.البته از جمله دلایلی که مسئولان در راستای حذف این سنت حسنه گفته اند، صرفه جویی در هزینه ها بوده است، ولی آیا نمی شد با استفاده از ظرفیت هایی چون پایگاه های بسیج مستقر در مساجد یا مدارس و با کمک خود دانش آموزان و اولیا و مربیان از برخی هزینه های اضافه جلوگیری کرد و این «پنجره» را برای همیشه نبست؟آن طور که مدیران کمیته امداد می گویند حالا قرار است تکنولوژی و ستاره ها و مربع ها جای آن صندوق های شیشه ای را بگیرد. اگر چه باید سال ها وقت گذاشت تا این سامانه های USSD در ذهن مردم نیکوکار به اندازه آن نماهنگ خاطره انگیز جابیفتد و تداعی کننده روز اول مهر و جشن عاطفه ها باشد، اما حتی اگر با هدف کاهش هزینه ها هم به میدان آمده باشیم باز هم توجیه مناسبی برای حذف ایستگاه ها نداریم، حداقل می توانستیم تعداد ایستگاه های جمع آوری کمک را کاهش دهیم تا در کنار استفاده از روش های نوین، آن سنت حسنه ولو کمرنگ تر ادامه یابد.