شب های قدر و رمضان با وجود نازنین حضرت امیرالمومنین (ع) گره خورده و شاید این شب ها رمزی بوده است که تا قیامت همه شیفتگان علی(ع) بدانند چه باید بکنند و بدانند بر چه چیزی گریه کنند. شب های قدر و رمضان، فرصتی برای گریه بر گناهان خودمان است و هم شب اشک بر غربت های علی(ع) و غربت افکار و منش این بزرگ‌مرد.

اگر زندگی امیرالمومنین(ع) را میزان بدانیم، می بینیم که آن حضرت برای رسیدن به اهداف مقدسشان که همانا نجات دادن انسان‌ها از ظلم بود، با موانع متعددی دست و پنجه نرم کردند. این موانع در دو بخش کلی قابل بحث است. بخش نخست مشکلات بیرونی که از ناحیه دشمن بود و بخش دوم از ناحیه درونی که یاران و دوستان حضرت را شامل می‌شد. بخشی از نیروهای حضرت به تدریج بریدند و کم آوردند و نتوانستند پا به پای حضرت حرکت کنند تا جایی‌که امیرالمومنین(ع) از این یاران نیمه‌راه گلایه می‌کنند.

وقتی تامل می کنیم می بینیم آن داستان همچنان باقی است و ما هم اگر در آن ایام بودیم شاید در همین دسته از یاران حضرت قرار می‌گرفتیم و چنین عمل می‌کردیم. هم اکنون نیز بعضی از افراد در سطوح مختلف؛ چه مسئولان، چه نخبگان و چه عامه مردم؛ علوی بودنشان را در حد شعار و اظهارارادت خلاصه کرده‌اند.

دشمن سال‌هاست که نوک پیکان حملات فرهنگی خود را سمت ما نشانه رفته است و مقام معظم رهبری در این مدت به دفعات نسبت به تهاجم فرهنگی، شبیخون فرهنگی، غارت فرهنگی و...هشدار داده‌اند اما گوش‌ها و قدم‌های سنگین، باعث شده است وعده‌ها برای ساماندهی وضعیت در حد شعار بماند.

اما بالاخره مسئولان و متولیان امر باید پاسخگو باشند. اسلام که بن بست ندارد، ما برای پاسخ به شبهات جامعه چه طرحی داریم؟

سیاست حضرت علی(ع) این بود که صبر نمی‌کرد تا دشمن پیش بیاید و خسارت وارد کند بعد وارد عمل شود، ایشان می‌فرمود:« هیچ ملّتی در خانه اش مورد حمله قرار نگرفت مگر اینکه ذلیل شد.» رهبری نیز به همین راهبرد حضرت در خصوص نیروهای تکفیری عمل کردند و قبل از اینکه داعش به خانه بیاید، در سوریه جریان آن‌ها را مهار نمودند.

 امروز ما این امنیت و آرامش را مدیون سفارش امیرالمومنین(ع) هستیم ومدیون تدبیر رهبری در عمل به فرمایش های این حضرت. حال آیا در بحث فرهنگ ما نباید همین کار را بکنیم؟ چرا در فرهنگ دست پیش نمی‌گیریم و چرا دشمن را به گوشه رینگ نمی بریم و او را تحت فشار قرار نمی دهیم؟

این داستان غربت علی(ع) در گذر زمان و تا به امروز همچنان باقی است، حقیقت آن است که فکر و عقیده علی(ع) غریب بوده و هست و این جریان علوی است که غریب مانده است؛ البته آنهایی که در خط مقدم هستند و غریبانه فعالیت می کنند این غربت را قدر می نهند و برایشان شیرین است و هر کس که کوتاهی می کند، شرمنده خواهد بود.

اما برای ما فرصت جبران هنوز هست، باید به عقب برگردیم و ببینیم که حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای از زمان رهبری، به آحاد جامعه و مسئولان چه سفارشاتی داشتند؟ در این میان مسئولان بار سنگین تری بر دوش دارند چرا که اگر کسی در جامعه اسلامی مسئولیت می پذیرد، باید برای هر ثانیه اش در روز قیامت جواب بدهد و برای هر ریال که در زیر دست او هزینه می شود، پاسخگو باشد. مسئول در جامعه اسلامی یا نباید مسئولیت بپذیرد و یا اگر پذیرفت باید حق مسئله را ادا کند.

امروز باید با مطالبه افکارعمومی، مسئولان تحت فشار پاسخگویی برای تحرک بیشتر قرار بگیرند که چرا عمل نمی کنید( مثلا سال اقدام و عمل است)!؟ ما غربت علی(ع) را همان طور که در گذشته داشتیم، امروز هم داریم و امیدواریم که این شب ها و روزهای رمضانی، گره‌گشای غربت افکار و کردار علی(ع) باشد.

 

اگرچه داغی تابستان به تن روزهایمان سرایت کرده است اما هنوز، ییلاقات اطراف مشهد، هوایِ بهارِ رفته را دارند. زیر درخت میوه‌ای و با نوازش نسیمی، می‌شود خستگی یک هفته را از تن تکاند.

برای این هفته هم پیشنهاد می کنیم تنبلی را کنار بگذارید و یک سفر آخر هفته را در تقویم روزمرگی‌هایتان بگنجانید و برای آنکه از فیض رمضان و حظ طبیعت‌گردی بهره‌مند شوید، بعد از اذان ظهر، فرمان را سمت یکی از ییلاقات مشهد کج کنید. گزینه پیشنهادی این هفته ما، دره مایان و طبیعت زیبای پیرامون آن است.

کجا میریم؟

مقصد، دره مایان است که شامل روستاهای گلستان، حصار، مایان علیا، مایان وسطی، مایان سفلی و ازغد است و همچنین اراضی کشاورزی و باغ های آن از آب رودخانه مایان آبیاری می شود. این دره یکی از زیباترین مناطق طبیعی و گردشگری اطراف مشهد به شمار می‌آید که پاتوق طبیعت‌گردان است.

چطور بریم؟

از انتهای بولوار وکیل آباد، مسیر طرقبه را پیش بگیرید؛ در کمربندی طرقبه میدان را دور بزنید و مجدد در جاده‌ای قرار بگیرید که سمت مشهد می‌آید کمی جلوتر؛ وارد معبری در سمت راست خود شوید که جاده امام‌زادگان یا حصار به شمار می‌آید. پس از پیمودن مسیری در خروجی مسیر امام‌زادگان به یک دوراهی می‌رسید که جاده سمت چپ آن شما را به مایان می‌رساند. اولین مقصد شما مایان سفلی و بعد به ترتیب، وسطی و علیا خواهد بود. هر قدر پیش بروید، طبیعت زیباتر می‌شود و فضاهای متعددی را برای پهن کردن بساط استراحتتان پیدا خواهید کرد.

دیگه چی داره؟

مایان یک روستای زیبا با بافت قدیمی و انبوه درختان و طبیعتی نسبتا بکر است. قدمت این روستا را زیاد عنوان می‌کنند اما تاریخچه‌ای رسمی از آن در دست نیست. همچنین به‌واسطه کوهستانی بودن منطقه معماری روستا به شکل پلکانی است. چشم انداز زیبا و باغ‌های سرسبز میوه به علاوه رودخانه ای که از دامنه های بینالود سرچشمه گرفته و مسیر ازغد – مایانات و حصار را طی کرده و به بند گلستان می ریزد، از دیگر ویژگی‌های این منطقه به شمار می‌آید. در این روستا مزار « امامزاده میرزا عرب» قرار دارد که نسب آن با واسطه به امام زین العابدین (ع) می رسد.سمت راست دوراهی اشاره شده به روستای زیبای ازغد ختم می‌شود که جاذبه‌های فراوانی دارد، از جمله آن مسجد تاریخی ازغد است که در زمان تیموریان بنا شده است.

چی ببریم؟

بساط یک افطار دورهمی و لذت‌بخش به علاوه کفش و لباس ورزشی و راحتی برای یک پیاده‌روی اساسی. یک دوربین عکاسی هم همراه داشته باشید تا همه لحظات زیبای شما را به عنوان یک خاطره خوب ثبت کند.

مبارزه با مالاریا در کنه بیست

رضا کیانیان هم به کمپین «حمایت از محیط ‌بانان» پیوست. وی در پستی اینستاگرامی نوشت: این کمپین از مجلس خواستار است تا هر چه زودتر قوانین حمایتی از محیط بانان را آماده و تصویب کند تا دیگر به همین سادگی خانواده های محیط بانان بی سرپرست نشوند! و کودکانشان بی پدر...

ومن درخواست می کنم که لازم است قوانینی مکمل در حمایت مادام العمر از خانواده های این شهیدان هم به تصویب برسد.

 

 

 

اولین پرواز جت چهار موتوره ۷۰۷ هواپیمایی ملی ایران هما، از تهران به مشهدسال ١٣٤٩ خورشیدی

 

شنیدستم که مدیر کل پزشکی قانونی خراسان رضوی، از کاهش 7درصدی آمار نزاع و افزایش 40 درصدی همسرآزاری ثبت شده در سال 94 خبر داد و این یعنی این که دعواها از توی کوچه و پس کوچه و پستوی خیابان ها به داخل خانه ها کشیده شده است. همچنین «عموشاطر» شنیده است که سال گذشته 6هزارو564همسرآزاری در پزشکی قانونی ثبت شده است که از این تعداد 360نفر مرد توسط همسرانشان مورد آزار قرار گرفته اند!

عموشاطر ضمن خسته نباشید به ضرب شست آن 360 خانم، جملگی این 6 هزار و 564 نفر و همسرانشان را به صبر و آرامش دعوت می کند، چرا که دوران دعوا و بزن بزن گذشته است.

شما اگر همین حالا سری به جنگل هم بزنید، خواهید دید که در این دوره و زمانه حتی حیوانات هم دیگر با هم دعوا نمی کنند و مشکلات خود را از طریق گفت و گو حل می کنند، خود بنده در آخرین بازدیدم از جنگل شنیدستم که شیر به خرگوش گفت: «قربون اون صورت خوشگلت برم، سه روزه غذا نخوردم، دولت هم که به ما گردن کلفت ها سبد کالا نمیده، یارانه ما رو هم که قطع کردن، حالا اگه اجازه بدی بخورمت؟»

خرگوش هم که واقعا حیوان فهیمی است و شرایط را به خوبی درک می کند پاسخ داد: «این چه حرفیه شیر جان، شما جون بخواه، بفرما یک لنگ و یک دست و یک گوشم رو بخور، نوش جونت، مابقیش رو بذار واسه اون پلنگ چشم قشنگه که از گشنگی نمیره، به هر حال عکسش رو پیراهن تیم ملی چاپ شده، حالا ما بمیریم به درک، خیلی مهم نیست!»

تازه این شیر و خرگوش که داستانشان را خواندید هیچ نسبتی با هم نداشتند! پس خواهش می کنم قدر زندگی را بدانید و این قدر مثل خروس جنگی به سر و کله هم نکوبید. البته از آنجا که به هر حال یک عمر زندگی در کنار یکدیگر به نمک هم احتیاج دارد عمو شاطر یکی دو راهکار به شما پیشنهاد می دهد که وقتی از همسر خود حسابی غیظ دار شدید، اعمال کنید، باشد که غیظتان بخوابد.

 اگر از دست ولخرجی های همسرتان برای انجام عمل های زیبایی زیاد به ستوه آمده اید، اصلا داد و فریاد راه نیندازید، حتی اگر برای عمل جدید، به چند متر پوست اضافه نیاز داشت، داوطلب شوید و مقداری از پوست کف پایتان را به وی اهدا کنید! در عوض وقتی وی با اقوامش دیده بوسی می کند به این فکر کنید که انگار کف پای شما ماچ می شود!

 اگر از دست رفیق بازی های بی‌حد و حساب همسرتان عاصی شده اید اصلا جلوی مهمانان آبروریزی نکنید، از وی و دوستانش با هندوانه و شربت پذیرایی کنید، داخل خورشت مقداری قرص ملین حل کنید و در قهوه شان روغن کرچک بچکانید، سپس در دستشویی را قفل کنید و از منزل خارج شوید! ای بابا در آپارتمان را هم که پشت سرتان قفل کردید!! دیگه به شیر فلکه کنتور آب توی پارکینگ چه کار داشتید؟؟

برترین [مرتبه] ایمان آن است که بدانی هرکجا باشی خدا با تو است.

نهج الفصاحه ص229