....و تمام حرم آغوش می شود به روی شما
نویسنده : شاهد
قدم، قدم تغزل
قدم قدم نیایش
قدم قدم معرفت....
می آیی و زمین زیر پایت
عطر عرش می گیرد
و این کلام روشن امام کاظم است
-علیه السلام-
هرکس امام رضا(ع) را زیارت کند
گویی خدا را
-جلت عظمته-
در عرش زیارت کرده است
می آیی و قدم هایت
-به معرفت و اخلاص-
حج می شود
و همه جانت
به چشمه تلبیه می شود
و می جوشد عشق
به شکوه «لبیک اللهم لبیک،
لبیک لاشریک لک لبیک»
که حضرت جواد(ع)
آن امام جود و سخا
فرموده است
برای زائران حضرت رضا(ع)
که عارفند به حق ولا
می نویسد پاداش هزار در هزار حج را
حضرت خدا
تو می آیی و حج
در جانت می جوشد
و من در عجبم
از نگاه های پرتعجب
نور زیارت را نمی بینند
و صدای تلبیه را
از گام هایت نمی شنوند
گویی اعمایند و اصم
کورند و کر
ورنه پیداست
از گام هایتان
شکوه "انی سلم لمن سالمکم
وحرب لمن حاربکم
الی یوم القیامه"
و هرکه خود را
با حجت خدا
همراه کند
در مدار خداست
حتی با هزار فرسنگ فاصله
با خانه خدا....
می آیی و قدم هایت
ذکر می شود
در جان خاک
و مطمئنم
در فردایی
-که نه دور است و نه دیر-
چشمه خواهد شد
هر جا که پا می گذاری
و عشق خواهد جوشید از جان خاک
و خدا را فریاد خواهد کرد به بندگی...
می آیی قدم قدم
در صراط مستقیم زیارت
و این سو
مشهد عشق
این حرم خدا
برایتان آغوش گشوده است...
جاده بر پای زائران حرم بوسه می زند
این روزها که پاییز سردترین هوای روزهای پایانی خود را به رخ زمستان می کشد، کاروان هایی به عشق سلطان خراسان دل از خانه، کاشانه و دل مشغولی های دنیا می برند و کیلومتر ها با پای پیاده در جاده های منتهی به مشهد مقدس عزم زیارت امام رئوف می کنند تا روزهای پایانی دهه آخر صفر را در حریم رضوی به سوگ و عزای رحلت خاتم الانبیا(ص) و شهادت کریم اهل بیت(ع) و عالم آل محمد(ع) بنشینند.
سختی راه و سرمای هوا مانع نمی شود
آری سنتی دیرینه است که عاشقان ولایت هر ساله برای عرض ارادت به پیشوایانشان سختی راه و سرمای هوای زیر صفر درجه را به جان می خرند و پای در مسیر جاده عشق می گذارند، گویی این خیل عظیم عشاق سال ها در حال تمرین و آماده باش برای قیام امام عصر(عج)هستند و می دانند در این راه باید از جان، مال و حتی خانواده گذشت و دل به راه ولایت سپرد. در یکی از صبح های سرد پاییزی که مصادف با روزهای پایانی ماه صفر است دل می سپاریم به جاده قدیم نیشابور، جاده ای که این روزها میزبان زائران پیاده امام مهربانی هاست تا چند قدمی مهمانان پیاده امام رضا(ع) را همراهی کنیم و دل به صحبت هایشان بدهیم.
اراده و عشق
در فاصله 22 کیلومتری از مشهد در امتداد جاده، 5 جوان را می بینم که میانگین سنی شان از 20 سال بیشتر نمی شود. «داریوش» که پرچم یاحسین(ع) کاروان جوان را بر دوش دارد، می گوید: من و دوستانم علی اصغر، بهنام، مهران و امیرحسین اهل سبزوار هستیم و نیت کرده ایم با پای پیاده به زیارت علی بن موسی الرضا(ع) بیاییم و امروز هفتمین روزی است که در راهیم. عشق به امام رضا(ع) انگیزه حرکت ما بود و خواسته مان از امام مهربانی ها شفای مریضان و عاقبت به خیری جوانان است. در عمق نگاهشان که می نگرم خستگی 200 کیلومتر پیاده روی از سبزوار تا اینجای مسیر دیده نمی شود. حتی دمپایی های داریوش و بادگیر امیرحسین که فقط یک پلاستیک مشکی و بزرگ است گلایه ای از سرمای هوا نمی کند و همگی تنها به مقصد می اندیشند.
نذری برای وصال
کمی جلوتر به مجتمع فرهنگی میقات رضا(ع) می رسیم، مکانی که این روز ها میزبان سیل انبوه زائران پیاده است و به گفته رئیس هیئت امنای این مجتمع 220 نفر کمر همت بسته اند تا در بخش های مدیریت و هماهنگی کاروان ها، خدمات پشتیبانی و انبار، نانوایی، آشپزخانه ها، توزیع غذا و ارائه محصولات فرهنگی با استقبال از زائران پیاده ولی نعمت مان به آن ها خدمت رسانی کنند.
در این مجتمع زوج جوانی را می بینم که برای تازه کردن نفس و مهیا شدن برای ادامه راه به این ایستگاه بین راهی آمده اند. حرف های این زوج جوان که از روستا های اطراف نیشابور به سمت مشهد پیاده روی می کنند، برایم دلنشین است: «نذر کرده بودیم که اگر با هم ازدواج کردیم به پابوسی امام رضا(ع) برویم. حالا شکر خدا حاجتمان برآورده شده و راهی مشهد شدیم».
امدادگران و شوق خدمت به زائران
در حین صحبتمان، یکی از امدادگران جوان بخش امداد های پزشکی این مجتمع، به جمعمان اضافه می شود و از این زوج جوان می خواهد برای رفع خستگی به اتاق ماساژ بروند تا متخصص فیزیوتراپی پاهای آن ها را معاینه کند. از این امدادگر جوان می پرسم «چند نفر در این ایستگاه هلال احمر فعالیت می کنند؟». او پاسخ می دهد: حدود 15 نفر هستیم که از این تعداد 10 پرستار و 2 پزشک در جمعمان هستند و تا پایان ماه صفر در این ایستگاه مستقر خواهیم بود. ایستگاه را ترک می کنیم و در ادامه جاده، چشم به زیبایی حضور زائران می دوزیم.
کاروان های زنجیر وار
کاروان های پیاده روی زائران امام مهربانی ها، زنجیر وار در امتداد جاده های برفی دیده می شوند، کاروان مشهد الرضا(ع) از روستای فتح آباد رشتخوار عزم حرکت کرده و کمی بالاتر کاروان محبان الرضا(ع) از روستای حکم آباد جوین از چهار شنبه هفته گذشته در راه است، در بین این کاروان ها افراد بسیاری، تجربه چند ساله در پابوسی ساحت مقدس امام رضا(ع) دارند و برخی دیگر برای اولین بار است که دل به جاده عشق گذاشته اند. چند کیلومتر به راهمان ادامه می دهیم. در ابتدای شهر «ملک آباد»، ایستگاه صلواتی حضرت جواد الائمه(ع) پذیرای زائران پیاده است؛ زائرانی که مهمان خانه پر جود و سخای دردانه امام هشتم(ع) می شوند و چه شیرین است در خانه ای استراحت کنی که صاحب خانه آن خود عاشق است و در روز شهادت پدر به سرزمین توس می آید. در این ایستگاه بین راهی 60 نفر از خادمان بارگاه منور رضوی از زائران پدر بزرگوار این صاحبخانه پذیرایی می کنند. چند دقیقه ای را در ایستگاه صلواتی جوادالائمه (ع) سپری می کنیم. گروهی از بانوان کاروان 70 نفره قمر بنی هاشم وارد این ایستگاه می شوند، یکی از آنها که متولد 57 است و برای چندمین بار است پای پیاده به زیارت امام رضا (ع) می آید، در ابتدای صحبت هایش عشق به امام رضا (ع) را پیش می کشد و می گوید: امسال نیز دوباره زائر پیاده امام رضا(ع) شده ام تا برات کربلایم را بگیرم. همان طور که اشک در چشمانش حلقه می زند، ادامه می دهد: آرزویم این است که یک سال هم در پیاده روی بزرگ اربعین شرکت کنم.
استقبال روستاهای بین راهی از کاروان ها
«محمدرضا» از روستای تیغاب قائن، یکی دیگر از هزاران زائری است که پای دل در جاده عشق نهاده است و عزم زیارت، او را با 120 نفر از هم کاروانی های روستایش همراه کرده است. او سرمای سخت هوا را در مقابل گرمای مهر و محبت روستاییان بین راهی در مسیر رباط کریم ناچیز می داند. در میان زائران پیاده دهه آخر صفر، افرادی از روستاها و شهرستان های اطراف می آیند تا به طور افتخاری در ایستگاه های بین راهی خدمت کنند و فرهنگ میزبانی را پاس بدارند. مادری 54 ساله یکی از همان افرادی است که برای خدمات دهی به زائران پیاده، هر ساله به ایستگاه جواد الائمه (ع) می آید، می گوید: افتخار می کنم که می توانم به زائران پیاده خدمت کنم، چون این کاروان های پیاده عَلَم به دوشان 3 واقعه عظیم رحلت پیامبر(ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) هستند و جایشان روی چشمان ماست.
20 موکب امام حسن(ع) برای میزبانی از زائران
برای گفت وگو با زائران پیاده در طول مسیر، از ایستگاه جواد الائمه(ع) خارج می شویم. به سمت جاده نیشابور حرکت می کنیم و در 40 کیلومتری مشهد به موکب مرکزی امام حسن (ع) می رسیم. با «غفورزاده» مسئول تدارکات موکب های امام حسن (ع) گفت و گو می کنم. او می گوید: این جا نیز خیل عظیمی از زائران بارگاه رضوی مهمان قلب های پر از مهر مردمان خیر اندیش اند که در 20 موکب امام حسن (ع)، از 4 کیلومتری تا 85 کیلومتری مشهد ایستگاه برپا کرده اند. این موکب ها با همکاری خیریه حضرت علی اصغر (ع) چند سالی است که پذیرای مهمانان پیاده امام رضا (ع) است. مدیر کاروان انصار مهدی(عج) که در زمان حضور ما در ایستگاه مرکزی امام حسن (ع) نیز حضور دارد، می گوید: امسال 200 نفر از چند روستای اطراف جوین در این سفر نورانی با پای پیاده همراهمان شده اند. او افزایش تعداد ایستگاه های صلواتی و خدمات دهی موکب های بین راهی را نسبت به سال های گذشته بهتر می داند و می گوید: این خدمات که این عزیزان در موکب ها به زائران پیاده ارائه می دهند به نوبه خود جهاد در راه اسلام است. حرکت به سوی مشهدالرضا(ع) را در پیش می گیریم. در طول مسیر بار دیگر چشم به پای زائرانی می دوزم که قرار است چند روزی را میهمان ویژه شمس الشموس باشند و چه سعادتی بالاتر از این که ما مجاوران آقا، سعادت میزبانی از این مهمانان را یافته ایم.